Γιατί οι στίχοι μου στερούνται νέου κόσμου,
και δεν γεννούν λαμπρές τροπές ή ποικιλμούς;
Γιατί δεν στρέφω όπως στρέφει ο καιρός μου,
σ’ άλλες μεθόδους, σε παράξενους ειρμούς;
Γιατί το ίδιο γράφω πάντα, μόνο ένα,
μες στα καλύτερα γραπτά μου τετριμμένος,
κι όλες οι λέξεις μου σχεδόν δείχνουν εμένα,
λέγοντας όνομα, προέλευση και γένος;
Για σένα λέω πάντα, κι ο δικός μου μύθος
έχει για θέμα του τον έρωτα και σένα·
κι ανακαινίζω τα παλιά με νέο ήθος,
πάλι ξοδεύοντας τα ήδη ξοδεμένα.
Όπως ο ήλιος λάμπει νέος και παλιός,
ο έρωτάς μου ξαναλέγεται κι αλλιώς.
Σαίξπηρ, Σονέτο LXXVI (25 Σονέτα, εκδ. Άγρα, καταπληκτική μετάφραση Διονύση Καψάλη)
και δεν γεννούν λαμπρές τροπές ή ποικιλμούς;
Γιατί δεν στρέφω όπως στρέφει ο καιρός μου,
σ’ άλλες μεθόδους, σε παράξενους ειρμούς;
Γιατί το ίδιο γράφω πάντα, μόνο ένα,
μες στα καλύτερα γραπτά μου τετριμμένος,
κι όλες οι λέξεις μου σχεδόν δείχνουν εμένα,
λέγοντας όνομα, προέλευση και γένος;
Για σένα λέω πάντα, κι ο δικός μου μύθος
έχει για θέμα του τον έρωτα και σένα·
κι ανακαινίζω τα παλιά με νέο ήθος,
πάλι ξοδεύοντας τα ήδη ξοδεμένα.
Όπως ο ήλιος λάμπει νέος και παλιός,
ο έρωτάς μου ξαναλέγεται κι αλλιώς.
Σαίξπηρ, Σονέτο LXXVI (25 Σονέτα, εκδ. Άγρα, καταπληκτική μετάφραση Διονύση Καψάλη)
