"Τίποτα" Νότα Χρυσίνα

Η ώρα της ποιητικής έμπνευσης πλησιάζει

Κι η πλάση μέσα σε βαθύ όνειρο ησυχάζει

ο ποιητής θαυμάζει την λαμπρή του στιχομυθία

κι ο αναγνώστης αναπολεί τους χρησμούς και την Πυθία

Ζούμε σε αιώνες ποιητικούς με ποιήματα ανείπωτα

θέλουμε τόσα να ειπωθούν και δεν λέμε τίποτα

είμαστε σαν ξεχαρβαλωμένες κιθάρες

και κατά βάθος γράφουμε μεγάλες κουταμάρες

Όμως στα χέρια κουβαλάμε το μαρμάρινο κεφάλι

Κι ο ποιητής μας πάτησε τον κάλο μας και πάλι

διότι τι είναι ο έλληνας χωρίς τα μάρμαρά του

ένας αστός χορτάτος με σπανακόπιτα απ’ τη μαμά του

Μήπως κι ο ποιητής δεν έγραψε για θέατρα κα θεατρίνους

με υποβολείς και συμβουλές για όλους τους κρετίνους

που συμφωνούν με όλους μας σκύβοντας το κεφάλι

και περιμένουν να φανεί η Δόξα μας και πάλι