Ο μύθος της ζωής μας είναι ο τελευταίος άθλος
που μήτε κι ο Ηρακλής κατόρθωσε μονάχος
Είναι η ζωή ένα όνειρο –λένε- οι ποιητές
ο Καλντερόν πλειοδοτεί: είν’ όνειρο τ’ονείρου
Η επιστήμη προχωρεί στην έρευνα του απείρου
Κι ο άνθρωπος όνειρο σκιάς σε ποίημα του Πινδάρου
Πολλοί τον κόσμο ερμήνευσαν κατά το πώς συμφέρει
μα ποιος γνωρίζει τελικά ποιος την αλήθεια ξέρει
Δεν είναι λίγο να περνάς της μέρας το κατώφλι
να λένε πως γεννήθηκες από αβγό ή τσόφλι
Κι άλλοι -να λένε- πως η Γη ολόγυρα γυρίζει
και το κορμί την κεφαλή στους ώμους να στηρίζει∙
Να σε βγάζουν συγγενή με όλους πιθήκους
να κυβερνιέσαι μια ζωή από όλους τους αγροίκους
Δεν είναι λίγο να ζητάς μια ζωή το δίκιο
κι η δικαιοσύνη να είν’ τυφλή, να περπατάει στον ίσκιο
Να αναζητάς τον στόχο σου πάντα σε μια Ιθάκη
κι αυτός στίχος να γίνεται σε ποίημα του Καβάφη∙
Είναι η ζωή ένα όνειρο, κι εμείς οι καπετάνιοι
μα δεν γνωρίζουμε ποτέ της τύχης το λιμάνι…
Η επιστήμη προχωρεί στην έρευνα του απείρου
μα εμείς θα παραμείνουμε στον κόσμο του ονείρου
Ο μύθος της ζωής μας είναι ο δικός μας άθλος
στου κύκλου τα γυρίσματα, μα ο καθείς μονάχος…
γυρίζει κύκλο η ζωή και η φλόγα της ανάβει
και των θνητών η μια γενιά φυτρώνει κι άλλη παύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου