Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΙΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗ

Το cantus firmus ξεκινάει σήμερα ένα αφιέρωμα στον Ανταίο Χρυσοστομίδη, τον άριστο, τον φίλο, τον πνευματικό άνθρωπο, τον καταδεκτικό συνομιλητή, τον ονειροπόλο και το ρεαλιστή. Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης έβαλε τον πήχυ ψηλά για όλους μας και για εμένα προσωπικά. Κάθε τι ψεύτικο και μικρό μάς αφήνει αδιάφορους. Εκείνος φωτίζει το δρόμο μας κι εμείς τον αισθανόμαστε εδώ γιατί το επέκεινα με το φευγιό του ήρθε εδώ κοντά μας και μάς συμφιλίωσε με το θάνατο, γιατί για εμάς όλους ο Ανταίος Χρυσοστομίδης είναι εδώ.
Το αφιέρωμα θα ολοκληρωθεί στο τέλος Μαρτίου. 29 Μαρτίου θα παρουσιαστεί το βιβλίο-αφιέρωμα στον Ανταίο Χρυσοστομίδη με κείμενα δικά του και ξένων συγγραφέων, με τίτλο "Ανταίος Χρυσοστομίδης: Να κοιτάζεις κάτι ωραίο" To βιβλίο αποτελεί συνέκδοση των εκδοτικών οίκων Άγρα, Ίκαρος και Καστανιώτη.
Την επόμενη Παρασκευή 11/03/2016 το αφιέρωμα θα συνεχιστεί με νέα κείμενα φίλων και συνεργατών του.

Ευχαριστώ όλους όσοι έγραψαν για τον Ανταίο Χρυσοστομίδη.

Νότα Χρυσίνα

Μιχάλης Βιρβιδάκης- ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης
Κατρίν Βελισσάρη- T. Διευθύντρια Εθνικού Κέντρου Βιβλίου

Βιβή Γεωργαντοπούλου - συντονίστρια λεσχών ανάγνωσης, βιβλιοκριτικός
Στάθης Γκότσης - Κλινικός Φυσικός Ιατρικής, συνθέτης

Τιτίνα Δανέλλη - συγγραφέας, δημοσιογράφος

Λένα Διβάνη - συγγραφέας, πανεπιστημιακός

Δήμητρα Δότση - μεταφράστρια

Ελένη Καπετανάκη- μεταφράστρια

Σοφία Κατρή- εκπαιδευτικός

Εύα Καραϊτίδη – εκδότρια

Νέλλη Κουρέτα - πολιτισμολόγος

Παρασκευάς Καρασούλος – στιχουργός

Κώστας Κυριακόπουλος -δημοσιογράφος

Γιώτα Λαγουδάκου - μεταφράστρια

Άρης Μαραγκόπουλος-συγγραφέας, μεταφραστής, εκδότης

Γιάννης Μαρκαντωνάκης- εικαστικός καλλιτέχνης, αρθρογράφος

Μαργαρίτα Μπονάτσου - μεταφράστρια

Γιώργος Μπράμος- δημοσιογράφος, κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας

Σταύρος Πετσόπουλος -εκδότης

Maurizio de Rosa - μεταφραστής

Όλγα Σελλά - δημοσιογράφος

Μαρία Φακίνου- συγγραφέας, μεταφράστρια

Φίλιππος Φιλίππου -συγγραφέας, αρθρογράφος

Νότα Χρυσίνα- μεταφράστρια, πολιτισμολόγος
Τηλέμαχος Χυτήρης- πολιτικός, ποιητής

Πηγή φωτογραφίας: https://www.ianos.gr/

ΑΝΤΑΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ

Πηγή:http://www.biblionet.gr/

Ο συγγραφέας, μεταφραστής και δημοσιογράφος Ανταίος Χρυσοστομίδης (1952-2015), γιος του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς Σοφιανού Χρυσοστομίδη και της Ειρήνης, γεννήθηκε το 1952 στο Κάιρο. Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης και εργάστηκε μέχρι το 1982 ως αρχιτέκτονας. Στην Ιταλία οργανώθηκε πολιτικά στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Υπήρξε ηγετικό στέλεχος της νεολαίας του κόμματος, "Ρήγας Φεραίος", και η δημοσιογραφική του διαδρομή ξεκίνησε από το περιοδικό της "Θούριος". Στη συνέχεια εργάστηκε σε περιοδικά μαζικής κυκλοφορίας και συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Αυγή", όπου υπέγραφε τη λογοτεχνική σελίδα "Περιδιαβάζοντας". Το 1998 ανέλαβε τη διεύθυνση της σειράς ξένης λογοτεχνίας των εκδόσεων Καστανιώτη, όπου επιμελήθηκε την έκδοση έργων συγγραφέων απ' όλο τον κόσμο, αναδεικνύοντάς την σε πρότυπο για τα ελληνικά εκδοτικά δεδομένα. Μετέφρασε στα ελληνικά έργα του Ίταλο Καλβίνο, του Αντόνιο Ταμπούκι (όλα τα έργα του που κυκλοφορούν στα ελληνικά), του Κούρτσιο Μαλαπάρτε, του Αλμπέρτο Μοράβια, του Ντάριο Φο, του Λεονάρντο Σάσα, του Ντίνο Μπουτζάτι και άλλων σπουδαίων Ιταλών συγγραφέων. Το 1999 δημοσίευσε μαζί με τον Αντόνιο Ταμπούκι το βιβλίο "Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες" (Εκδόσεις Άγρα). Επίσης εξέδωσε τα βιβλία "Λεωνίδας Κύρκος, η δυναμική της ανανέωσης" (2011), "Οι κεραίες της εποχής μου", τόμος Α' και Β' (2012 και 2013, αντίστοιχα), και τα τρία στις εκδόσεις Καστανιώτη. Από το 2006 έως το 2013 ήταν υπεύθυνος μαζί με τη Μικέλα Χαρτουλάρη της σειράς ντοκιμαντέρ "Οι κεραίες της εποχής μας", στην ΕΡΤ, η οποία παρουσίασε στο ελληνικό κοινό σημαντικούς εν ζωή ξένους συγγραφείς στο περιβάλλον ζωής και δημιουργίας τους. Ως μεταφραστής δίδαξε μετάφραση σε μεταπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας (ΕΚΕΜΕΛ). Το 2003 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ξένης Λογοτεχνικής Μετάφρασης για το μυθιστόρημα του Αντόνιο Ταμπούκι, "Είναι αργά, όλο και πιο αργά". Το 2004 το Ιταλικό Κράτος του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη Εργασίας, τιμώντας τον για την προσφορά του στην εξάπλωση του ιταλικού πολιτισμού. Στις ευρωεκλογές του 2014 ήταν υποψήφιος με το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ).


Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2013)	Οι κεραίες της εποχής μου ΙΙ, Εκδόσεις Καστανιώτη [κείμενα, επιμέλεια]
(2013)	Οι κεραίες της εποχής μου ΙΙ, Εκδόσεις Καστανιώτη [κείμενα, επιμέλεια]
(2012)	Οι κεραίες της εποχής μου, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2012)	Οι κεραίες της εποχής μου, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2011)	Λεωνίδας Κύρκος: Η δυναμική της ανανέωσης, Εκδόσεις Καστανιώτη [κείμενα, επιμέλεια]
(2011)	Λεωνίδας Κύρκος: Η δυναμική της ανανέωσης, Εκδόσεις Καστανιώτη [κείμενα, επιμέλεια]
(1999)	Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες, Άγρα [κείμενα, μετάφραση, επιμέλεια]

Μεταφράσεις
(2015)	Di Paolo, Paolo, Δώσε μου λίγη ζωή, Ίκαρος
(2015)	Calvino, Italo, 1923-1985, Τα κοσμοκωμικά, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2014)	Ordine, Nuccio, Η χρησιμότητα του άχρηστου, Άγρα
(2014)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Ο μαύρος άγγελος, Άγρα
(2013)	Fo, Dario, 1926-, Ο κόσμος μου, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2013)	Di Paolo, Paolo, Πού ήσασταν όλοι, Ίκαρος
(2012)	Ammaniti, Niccolò, Εγώ κι εσύ, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2012)	Pirandello, Stefano, 1895-1972, Ένας πατέρας είναι πάντα χρήσιμος, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2012)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Ζητούν τον κύριο Πιραντέλλο στο τηλέφωνο, Άγρα
(2012)	Nesi, Edoardo, Οι δικοί μου άνθρωποι, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2011)	Ammaniti, Niccolò, Εγώ κι εσύ, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2011)	Calvino, Italo, 1923-1985, Πάλομαρ, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2011)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Ταξίδια και άλλα ταξίδια, Άγρα
(2011)	Sciascia, Leonardo, 1921-1989, Το πρωτόκολλο της Αιγύπτου, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2010)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα, Άγρα
(2010)	Eco, Umberto, 1932-2016, Η ομορφιά της λίστας, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2010)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Νυχτερινό στην Ινδία, Άγρα
(2010)	Calvino, Italo, 1923-1985, Οι πρόγονοί μας, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2010)	Συλλογικό έργο, Στολισμοί κεφαλής, Μουσείο Μπενάκη
(2010)	Calvino, Italo, 1923-1985, Τελευταίο έρχεται το κοράκι, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2009)	Calvino, Italo, 1923-1985, Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2009)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Λογοτεχνίας εγκώμιο, Άγρα
(2009)	Fo, Dario, 1926-, Ο έρωτας και η ειρωνεία, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2009)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Ο χρόνος γερνάει γρήγορα, Άγρα
(2008)	Ammaniti, Niccolò, Με τις ευλογίες του Θεού, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2008)	Calvino, Italo, 1923-1985, Οι δύσκολοι έρωτες, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2008)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Ρέκβιεμ, Άγρα
(2007)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Η νοσταλγία του πιθανού. Γραπτά για τον Φερνάντο Πεσσόα, Άγρα
(2007)	Calvino, Italo, 1923-1985, Η συλλογή της άμμου, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2007)	Ιστορία της ασχήμιας, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2007)	Paravidino, Fausto, Νεκρή φύση σε χαντάκι, Ύψιλον
(2007)	Calvino, Italo, 1923-1985, Ο αναρριχώμενος βαρόνος, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2006)	Συλλογικό έργο, Εγκλήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2006)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Είκοσι φωτογράμματα για τον Πέδρο Αλμοδόβαρ και έντεκα νυχτερινές φωτογραφίες, Άγρα
(2005)	Συλλογικό έργο, Varotsos, Futura
(2005)	Calvino, Italo, 1923-1985, Η είσοδος στον πόλεμο, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2005)	Levi, Primo, 1919-1987, Τα τελευταία Χριστούγεννα του πολέμου, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2005)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Το παιχνίδι της αντιστροφής, Άγρα
(2005)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Τρεις ασήμαντες ιστορίες χωρίς συμπέρασμα, Άγρα
(2004)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Ο Τριστάνο πεθαίνει, Άγρα
(2004)	Calvino, Italo, 1923-1985, Οι αόρατες πόλεις, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2003)	Calvino, Italo, 1923-1985, Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2003)	Moravia, Alberto, 1907-1990, Διηγήματα που σκόρπισαν στο δρόμο, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2003)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Είναι αργά, όλο και πιο αργά, Άγρα
(2003)	Kezich, Tullio, Ντίνο ντε Λαουρέντις, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2002)	Collodi, Carlo, 1826-1890, Οι περιπέτειες του Πινόκιο, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2002)	Collodi, Carlo, 1826-1890, Πινόκιο, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2002)	Pasolini, Pier Paolo, 1922-1975, Το άρωμα της Ινδίας, Άγρα
(2000)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Δύο ελληνικά διηγήματα, Άγρα
(2000)	Calvino, Italo, 1923-1985, Ο αναρριχώμενος βαρόνος, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1999)	Calvino, Italo, 1923-1985, Λίγο πριν πεις εμπρός, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1999)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Οι τρείς τελευταίες μέρες του Φερνάντο Πεσσόα. Ένα παραλήρημα, Άγρα
(1999)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Όνειρα ονείρων, Άγρα
(1999)	Sciascia, Leonardo, 1921-1989, Στον καθένα αυτό που του αξίζει, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1998)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Η γαστρίτιδα του Πλάτωνα, Άγρα
(1998)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Η γραμμή του ορίζοντα, Άγρα
(1998)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Η χαμένη κεφαλή του Νταμασένου Μοντέιρου, Ψυχογιός
(1997)	Cardinale, Claudia, Εγώ, η Κλαούντια, Εξάντας
(1997)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα, Ψυχογιός
(1997)	Tabucchi, Antonio, 1943-2012, Η γυναίκα του Πόρτο Πιμ και άλλες ιστορίες, Άγρα
(1997)	Calvino, Italo, 1923-1985, Το μονοπάτι με τις αραχνοφωλιές, Θεμέλιο
(1997)	Maraini, Dacia, Φωνές, Ψυχογιός
(1996)	La Spina, Silvana, Η κρυφή γοητεία των αισθήσεων, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(1995)	Ventavoli, Bruno, Δολοφονία στον Όλυμπο, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(1994)	Calvino, Italo, 1923-1985, Κάτω απ' τον ιαγουάρο ήλιο, Άγρα
(1994)	Calvino, Italo, 1923-1985, Το κάστρο των διασταυρωμένων πεπρωμένων, Άγρα
(1993)	Visconti, Luchino, Άντζελο, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(1991)	Buzzati, Dino, 1906-1972, Η έρημος των Ταρτάρων, Αστάρτη
(1991)	Συλλογικό έργο, Λιμναία Οδύσσεια, Άγρα
(1990)	Malaparte, Curzio, Το δέρμα, Θεμέλιο
(1988)	Silone, Ignazio, Φονταμάρα, Μέδουσα
(1986)	Calvino, Italo, 1923-1985, Τα κοσμοκωμικά, Αστάρτη
(1985)	Calvino, Italo, 1923-1985, Οι δύσκολοι έρωτες, Αστάρτη
(1985)	Calvino, Italo, 1923-1985, Πάλομαρ, Αστάρτη
(1984)	Calvino, Italo, 1923-1985, Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης, Αστάρτη
(1983)	Cerroni, Umberto, Ο Μαρξ και το σύγχρονο δίκαιο, Παρατηρητής
	Campanile, Achille, Αν το φεγγάρι μου φέρει τύχη, Αστάρτη

Λοιποί τίτλοι
(2010)	Hemingway, Ernest, 1899-1961, Για ποιον χτυπά η καμπάνα, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Kipling, Rudyard - Joseph, 1865-1936, Δαίμονες των κυμάτων, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Gordimer, Nadine, 1923-2014, Ένας τυχαίος εραστής, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Neruda, Pablo, 1904-1973, Εστραβαγάριο, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Faulkner, William, 1897-1962, Η βουή και η μανία, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Andric, Ivo, 1892-1975, Η δεσποινίδα, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Bellow, Saul, 1915-2005, Η μοναδική. Άδραξε τη μέρα, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Cela, Camilo José, 1916-2002, Η οικογένεια του Πασκουάλ Ντουάρτε, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Camus, Albert, 1913-1960, Η πτώση, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Deledda, Grazia, 1871-1936, Καλαμιές στον άνεμο, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Oe, Kenzaburo, 1935-, Μια προσωπική υπόθεση, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Golding, William, 1911-1993, Ο άρχοντας των μυγών, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Lagerkvist, Pär, 1891-1974, Ο νάνος, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Gide, André, 1869-1951, Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Singer, Isaac Bashevis, 1902-1991, Ο σκλάβος, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Pinter, Harold, 1930-2008, Οι νάνοι, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Canetti, Elias, 1905-1994, Πάρτι και αερομαχίες, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Hesse, Hermann, 1877-1962, Ροσάλντε, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Saramago, José, 1922-2010, Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Kertész, Imre, 1929-, Το μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Lessing, Doris, 1919-2013, Το πέμπτο παιδί, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Kawabata, Yasunari, 1899-1972, Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Brodsky, Joseph, 1940-1996, Το τραγούδι του εκκρεμούς, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2010)	Pirandello, Luigi, 1867-1936, Χάος, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια σειράς]
(2009)	Συλλογικό έργο, Ελληνικά εγκλήματα 3, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια]
(2008)	Συλλογικό έργο, Ελληνικά εγκλήματα 2, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια]
(2007)	Συλλογικό έργο, Ελληνικά εγκλήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια]
(2007)	Συλλογικό έργο, Συγγραφικές εμμονές, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια]
(2004)	Eco, Umberto, 1932-2016, Ιστορία της ομορφιάς, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια]
(2003)	Συλλογικό έργο, Global Novel, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια]
(2001)	Το βιβλίο του σινεμά, Εκδόσεις Καστανιώτη [επιμέλεια]

Ο συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος ήταν φίλος του Ανταίου Χρυσοστομίδη και είχε γράψει μεταξύ άλλων και την μουσική για το VITA NUOVA από την τανία "Guinness" , τους στίχους του οποίου είχε γράψει ο Ανταίος Χρυσοστομίδης

Α ΜΕΡΟΣ

Γιατί κάνω το αφιέρωμα στον Ανταίο Χρυσοστομίδη

γράφει η Νότα Χρυσίνα*

Γνώρισα τον Ανταίο Χρυσοστομίδη μέσα από τις μεταφράσεις του των βιβλίων του Ίταλο Καλβίνο. Τα πρώτα βιβλία που διάβασα ήταν το «Πάλομαρ» και «Τα Κοσμοκωμικά». Λάτρεψα τον Καλβίνο με τις πολλές οπτικές γωνίες και την βεβαιότητα της αβεβαιότητας, την λεπτή χειρουργική παρατήρηση που έβαζε τον κόσμο πότε κάτω από το μικροσκόπιο εργαστηρίου και πότε πίσω από το τηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου, αλλά και το χιούμορ με το οποίο μας σύστηνε τις νέες ανακαλύψεις της επιστήμης των αστροφυσικών.

Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης μετέφρασε κείμενα που θα τα χαρακτήριζα ουμανιστικά, θέτουν δηλαδή στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Από την «Ιστορία της Ομορφιάς» του Ουμπέρτο Έκο αλλά και όλους τους ιταλούς πεζογράφους που μετέφρασε έως το βιβλίο του Nuccio Ordine «Η χρησιμότητα του άχρηστου» τα κείμενα που μετέφρασε μάς διδάσκουν αυτό που μάς δίδαξε και ο Σωκράτης: η γνώση είναι το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης προσπάθειας που κανείς δεν μπορεί να καταβάλει αντί για μας.

Η γνώση δεν είναι ξεκομμένη από το ωραίο, το υψηλό, την πολιτική, την φιλοσοφία, την τέχνη.

Η δική μου πεποίθηση ότι η μετάφραση ξένων γλωσσών, και ιδιαίτερα κειμένων που τονώνουν τη γλώσσα μας και της μεταγγίζουν τη σοφία της επιστήμης αλλά και της σύγχρονης σκέψης, είναι αγάπη προς την Ελλάδα και την κουλτούρα μας.

Ως μεταφράστρια και η ίδια έτσι αντιλαμβάνομαι τη γλώσσα και τη μετάφραση.

Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης για εμένα είναι το παράδειγμα του ευγενούς και καλλιεργημένου διανοούμενου στο πρόσωπο του οποίου αυτό το πρότυπο θέλω να τιμήσω με αυτό το αφιέρωμα, τιμώντας παράλληλα τη μνήμη του.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους και όλες τους φίλους, τις φίλες και συνεργάτες του Ανταίου Χρυσοστομίδη που με εμπιστεύτηκαν και με συγκίνησαν με τα κείμενά τους. Μέσα από τα γραπτά τους επιβεβαιώθηκε η πεποίθησή μου πως ο Ανταίος Χρυσοστομίδης ήταν ευλογία για τα ελληνικά γράμματα.

* Η Νότα Χρυσίνα είναι μεταφράστρια, πολιτισμολόγος

Η Mina ήταν η αγαπημένη τραγουδίστρια του Ανταίου Χρυσοστομίδη

Κατάλογος επαφών: Ανταίος Χρυσοστομίδης

γράφει η Όλγα Σελλά*

Ήταν στα πρώτα ονόματα του «καταλόγου επαφών» στο κινητό μου. Τον είχα καταχωρίσει ως Ανταίο και όχι ως Χρυσοστομίδη. Με το που άνοιγα τις επαφές του κινητού μου, σχεδόν πρώτο πρώτο έβγαινε. Μετά τις 14 του περασμένου Αυγούστου, τον πρώτον καιρό, πολλές φορές πήγαινε το χέρι μου αυτόματα στην καταχώριση με το όνομά του. Όσες φορές ήθελα να σχολιάσουμε κάτι, όσες φορές μάθαινα ένα νέο από τον εκδοτικό ή τον πολιτικό χώρο και ήθελα να του το πω, όσες φορές θα ήθελα πάρα πολύ ν' ακούσω το καυστικό του σχόλιο και το πηγαίο γέλιο του. Η αλήθεια είναι ότι πήγαινε πολλές φορές το χέρι μου στην καταχώριση με το όνομά του και πριν από τις 14 Αυγούστου 2015. Αλλά το χέρι απομακρυνόταν αυτόματα από την οθόνη, η κλήση δεν γινόταν ποτέ. Ήξερα (μάθαινα από κοινούς φίλους) ότι θα με πλήγωνε αυτό που θα άκουγα. Ναι, εγωιστική κίνηση ήταν, τον εαυτό μου περιφρουρούσα κατ' αρχήν. Αλλά ήξερα ότι και ο Ανταίος δεν θα ήθελε να παλεύει να πει τις λέξεις που δεν έβγαιναν πλέον... Στην αρχή το έκανα... Ο Λουκάς, η Ελένη, η Ρίτα, η Ελευθερία, όποιος ήταν δίπλα του, μου μετέφεραν τις αντιδράσεις του: «Ο Ανταίος γελάει», «Ο Ανταίος συμφωνεί»...

Λίγες μέρες μετά τις 14 Αυγούστου 2015 διέγραψα την επαφή με το όνομα «Ανταίος Χρυσοστομίδης» από το κινητό μου. Ήταν μια κίνηση αποδοχής της απώλειας, θα μπορούσε να πει κανείς. Ναι, ήταν κι αυτό, ασφαλώς. Ήθελα να το πάρω απόφαση ότι δεν είναι πλέον «εδώ». Αλλά και πάλι εγωιστική κίνηση ήταν. Ένιωθα μια δαγκωματιά κάθε φορά που έβγαινε πρώτη πρώτη η καταχώριση με το όνομά του και συνειδητοποιούσα ότι τώρα δεν υπήρχε πλέον καμία δυνατότητα ούτε καν έμμεσης επαφής.

Όλα αυτά τα χρόνια, από τότε που βγήκαν τα κινητά, διατηρώ πάντα την παλιά ατζέντα μου. Σαν μικρό ντοσιέ είναι, για να προσθέτεις φύλλα στα γράμματα που έχουν πολλές εγγραφές. Ποτέ δεν αποθήκευσα στο κινητό μου όλα τα τηλέφωνα, τις «επαφές» μου. Μόνο αυτές που ήταν πράγματι επαφές, που τις χρησιμοποιώ περισσότερο, που είναι άμεσης χρήσης, οικογενειακής, κοινωνικής, επαγγελματικής. Τα υπόλοιπα καταχωρίζονται στη παραδοσιακή ατζέντα.

Στη γραπτή ατζέντα ο Ανταίος είναι κανονικά στο «Χ»: Χρυσοστομίδης. Εκεί κάποια στιγμή, πολύ παλιά, διαπίστωσα ότι το κινητό και το σταθερό του σπιτιού του είναι ο ίδιος αριθμός. Απλώς είχε προστεθεί το τριψήφιο πρόθεμα του κινητού στο ένα από τα δύο του τηλέφωνα. Πρακτικά πράγματα, αρμόζοντα στον Ανταίο. Γιατί να θυμάται περιττά πράγματα; Είχε πολλά σημαντικότερα να θυμηθεί. Όποιος ανοίξει αυτή τη γραπτή ατζέντα μου, θα παρατηρήσει κάτι περίεργο: δίπλα σε κάποιες από τις εγγραφές, στις λιγότερες ευτυχώς και στην αρχή του ονόματος, υπάρχει ένας σταυρός -χειρόγραφος κι αυτός- όπως όλες οι εγγραφές. Αδέξιος. Μιμήθηκα τον τρόπο του Άγγελου Ελεφάντη, που είχε κι εκείνος γραπτή ατζέντα και την έχανε κάθε τόσο. Αλλά ποτέ δεν έσβηνε τα ονόματα όσων έφευγαν από τη ζωή. Έβαζε δίπλα τους έναν σταυρό... Τηλέφωνο μπορεί να μην τους έπαιρνε πλέον, αλλά ήταν πάντα στις γνωριμίες της ζωής του.

Με αφορμή αυτό το κείμενο ξανακοίταξα το γράμμα «Χ» της γραπτής μου ατζέντας. Δεν έχω βάλει σταυρό δίπλα στο όνομα του Ανταίου. Δεν θα βάλω αυτή τη φορά... Ψευδαίσθηση είναι, αλλά θέλω να την κρατήσω...

*Η Όλγα Σελλά είναι δημοσιογράφος

Μαρία Ευσταθιάδη, Ανταίος Χρυσοστομίδης, Όλγα Σελλά

Ο ευχαριστημένος Ανταίος

γράφει ο Άρης Μαραγκόπουλος*

Ήμουν στην επιτροπή απονομής των κρατικών βραβείων μετάφρασης, πάνε κάμποσα χρόνια. Όταν η επιτροπή, σε ομοφωνία, συμφώνησε να απονείμουμε το κατά πρότασή μου βραβείο στον Ανταίο, ζήτησα την άδεια από τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Πολιτισμού να του τηλεφωνήσω εκεί, μέσα στη σύσκεψη, και να του μεταφέρω τα συγχαρητήριά μου. Δεν τον βρήκα στο γραφείο του στον Καστανιώτη. Ήταν μεσημέρι κι εκείνη την ώρα ο Ανταίος σταθερά, επί χρόνια, πήγαινε κάθε μεσημέρι να φάει κάτι σαν άνθρωπος, δεν ήθελε στο πόδι, στο γραφείο. Φαίνεται ασήμαντη λεπτομέρεια αυτό που υπαινίσσομαι εδώ, αλλά δεν είναι. Δείχνει κάτι από την καλλιέργεια αυτού του μορφωμένου διανοούμενου, καλλιέργεια που δεν περιοριζόταν στο βιβλίο αλλά εκτεινόταν στον συνολικό τρόπο ζωής του.

Με τον Ανταίο κάναμε την ίδια δουλειά, συναντιόμαστε εκ των συνθηκών στις εκθέσεις βιβλίου στην Ελλάδα, στη Φραγκφούρτη και στο Λονδίνο και στα διαλείμματα από τα επαγγελματικά ραντεβού πίναμε έναν καφέ και συζητούσαμε γι' αυτά που μας ενδιέφεραν: την έγνοια για τα πολιτικά πράγματα, σταθερή του και σταθερή μου έγνοια, την έγνοια για την τέχνη του λόγου.

Ο Ανταίος ήταν δουλευτής, εργαζόταν πάρα πολλές ώρες στις εκδόσεις, και κάμποσες στις μεταφράσεις. Άνθρωποι που εργάζονται έτσι σε κάτι που αγαπούν και το φροντίζουν με όλες τους τις δυνάμεις, δεν νοιάζονται για τον χρόνο, δεν νοιάζονται παρά μόνον για ένα πράγμα: να γίνει καλά η δουλειά. Η όποια δουλειά, είτε ήταν μια μετάφραση, είτε το κλείσιμο ενός σπουδαίου συγγραφέα, είτε η σελίδα του στην Κυριακάτικη Αυγή.

Με τον Ανταίο χαιρόταν κανείς να συζητάει τα θέματα του ενδιαφέροντός μας, τις εκδόσεις, τους συγγραφείς, τα σημαντικά βιβλία κλπ. Χαιρόταν διότι ήταν ανοιχτό μυαλό, άνθρωπος που δεν συγκρουόταν από σύμπλεγμα, άνθρωπος που δεν τρελαινόταν να επιβάλλει οπωσδήποτε τη γνώμη του. Αντιθέτως, τον ενδιέφερε να ακούει και τον ενδιέφερε μονίμως να μαθαίνει. Δεν είχαμε τις ίδιες απόψεις πάνω στην τέχνη της γραφής, ως προς ορισμένες πλευρές της, επομένως είμαι σε θέση να βεβαιώσω ότι μπορούσε θαυμάσια τόσο να ακούει όσο και να κερδίζει από τον άλλον. Συζητούσαμε με επιχειρήματα, πολιτισμένα, ανθρώπινα. Κι αυτό ήταν μια πραγματική απόλαυση. Το καταλαβαίνει κανείς σήμερα, μια εποχή που, ως προς ορισμένους νεότερους συγγραφείς τουλάχιστον, η ευγένεια του μορφωμένου ανθρώπου έχει παραχωρήσει τη θέση της στη λαϊκίστικη αγυρτεία.

Τον θυμάμαι πάντα ως ένα πολύ ευγενή άνθρωπο, ως ένα αρχοντικό άνθρωπο μ' αυτό του το χαμόγελο που έκρυβε μια λεπτή ειρωνεία και μια εξίσου λεπταίσθητη γνώση της ζωής. Δεν τον θυμάμαι ως συνεργάτη κι ας συνεργαστήκαμε επαγγελματικά, δεν τον θυμάμαι ως φίλο, υπήρχαν άλλοι που είχαν στενότερη σχέση από εμένα μαζί του· τον θυμάμαι και θα τον θυμάμαι πάντα ως ευχαριστημένο άνθρωπο των γραμμάτων.

Αυτό σημαίνει κάτι πολύ σπουδαίο: ο Ανταίος δεν ενδιαφέρθηκε για το χρήμα, δεν ενδιαφέρθηκε για τη δόξα, δεν ενδιαφέρθηκε για τα μικροπράγματα που ταλανίζουν την περιφερειακή μας κοινότητα των γραμμάτων και των τεχνών – δεν τον διέκριναν αυτά τα μικρομίση κι αυτές οι μικρομοχθηρίες που χαρακτηρίζουν τον ένα στους δύο διανοούμενους αυτής της χώρας. Περιγράφω εδώ μια κατάσταση δυστυχίας που ισχύει πέρα για πέρα για τον απλό λόγο ότι οι περισσότεροι διανοούμενοί μας θέλουν να είναι κάτι άλλο, κάτι μεγαλύτερο, περισσότερο αναγνωρισμένο, περισσότερο χειροκροτημένο, περισσότερο αποδεκτό απ' ό,τι κατάφεραν να είναι ως καλλιτέχνες, με αποτέλεσμα ο ένας στους δύο να είναι δυστυχής μέσα στη μιζέρια και τη μικρότητα που πυρπολεί τα σωθικά του (ενώ θα μπορούσε θαυμάσια να πυρπολεί την τέχνη του).

Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του διανοούμενου Ανταίου Χρυσοστομίδη. Έζησε, δημιούργησε, δούλεψε, πέθανε (παρά και ενάντια στην άτιμη αρρώστια που τον ταλαιπώρησε) ως ευχαριστημένος άνθρωπος. Ευχαριστημένος που υπήρξε εντάξει με τον εαυτό του, τη δουλειά του και τους άλλους. Ευχαριστημένος που την αμοιβή της δουλειάς του την εισέπραττε σε καθημερινή βάση από τον ίδιο τον εαυτό του, αδιαφορώντας μεγαλοπρεπώς για τα ψεύτικα χειροκροτήματα και τις ματαιόδοξες διακρίσεις. Δεν είναι και λίγο αυτό το πράγμα. Να είσαι ευχαριστημένος απ' ό,τι έχεις καταφέρει, να είσαι ευχαριστημένος από το μικρό μερτικό που καταθέτεις κάθε μέρα ανελλιπώς στα γράμματα ενός τόπου. Κι αυτό το μικρό μερτικό να σου αρκεί, να εκπληρώνει απολύτως τις προσδοκίες σου ως ανθρώπου των γραμμάτων. Όχι δεν είναι και λίγο, είναι πάρα πολύ. Ας τον θυμηθούμε, ας τον μιμηθούμε.

*Ο Άρης Μαραγκόπουλος είναι συγγραφέας, μεταφραστής, εκδότης

Άρης Μαραγκόπουλος- Ανταίος Χρυσοστομίδης

Για τον Ανταίο Χρυσοστομίδη

γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου*

Τον Ανταίο Χρυσοστομίδη κάποτε τον γνώριζα μόνο κατ’ όνομα, ως εξαιρετικό μεταφραστή από τα ιταλικά. Το πρώτο βιβλίο που είχα διαβάσει σε δική του μετάφραση ήταν το Δύσκολοι έρωτες του Ίταλο Καλβίνο, μετά διάβασα το Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα του Αντόνιο Ταμπούκι. Και τα δύο τα θεωρώ αριστουργηματικά μυθιστορήματα. Και ξαφνικά, το όνομά του εμφανίστηκε στην ελληνική έκδοση του PLAYBOY: ήταν ο διευθυντής του. Το τολμηρό για τα ελληνικά δεδομένα περιοδικό με τις φωτογραφίες γυμνών γυναικών, ηθοποιών, τραγουδιστριών και μοντέλων, έπεσε κάποτε στα χέρια μου και ένιωσα ευχάριστη έκπληξη όταν είδα σε αυτό εξαιρετικά άρθρα και συνεντεύξεις. Κυρίως, χάρηκα που σε κάθε τεύχος του φιλοξενούσε ένα ανέκδοτο διήγημα γραμμένο από έλληνα συγγραφέα: το πρώτο ήταν του Κώστα Ταχτσή. Τότε, μια ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό μου: να γράψω ένα διήγημα, ερωτικό ή αισθηματικό, τόσο καλό που να μπορεί να μπει στις σελίδες του. Μάλιστα, ήθελα να εντυπωσιάσει τους αναγνώστες του. Θα ήταν μια ιστορία κατάλληλη όχι για «κουλτουριάρηδες» –όρος απαξιωτικός εκείνη την εποχή και σήμερα, νομίζω–, αλλά μια ιστορία διαβαστερή που μπορούσε να κεντρίσει το ενδιαφέρον, ήθελα δηλαδή να μην εξαντλήσει την υπομονή των αναγνωστών μέχρι να την τελειώσουν.

Κάθισα λοιπόν κι έγραψα ένα διήγημα με ναυτικούς και πόρνες (τίτλος Ο Πλειστηριασμός). Σε αυτό, ο ανώνυμος αφηγητής, το alter ego μου, μιλάει για τον πλειστηριασμό μιας νεαρής παρθένας σ’ έναν οίκο ανοχής στην Καρταχένα της Κολομβίας, οίκο τον οποίο πράγματι είχα επισκεφτεί μερικά χρόνια πριν ως ναυτικός. Το έδωσα στον αρχισυντάκτη του PLAYBOY, τον Κωστή Γιούργο, ο οποίος το προώθησε στον Ανταίο Χρυσοστομίδη. Έτσι έγινε η γνωριμία μας στα γραφεία του περιοδικού, στην οδό Χερσίφρονος 20-22, κάθετη στη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Το διήγημα δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 1990 με εικονογράφηση του Γιώργου Μπότσου και ακολούθησαν άλλα δύο. Λίγα χρόνια το περιοδικό μετά άλλαξε χέρια, οπότε ο Ανταίος Χρυσοστομίδης έβαλε πανιά γι’ αλλού.

Το 1993 εκδόθηκε από τον Καστανιώτη το βιβλίο Ερώτων και Ασπασμών λαμπρόν απάνθισμα, το οποίο περιελάμβανε 52+1 ελληνικά διηγήματα δημοσιευμένα στο PLAYBOY το χρονικό διάστημα 1985-1993. Ανάμεσά τους ήταν και το δικό μου, Ο Πλειστηριασμός. Την επιμέλεια του τόμου την έκανε η Πόπη Μουπαγιατζή, ενώ ο Ανταίος έγραψε τον πρόλογο με τίτλο «Εισαγωγή σ’ ένα θέμα ανοιχτό», διευκρινίζοντας στο Υστερόγραφό του ότι «Το θέμα είναι ανοιχτό, όπως υπαινίσσεται ο τίτλος αυτού του σημειώματος, επειδή τα διηγήματα συνεχίζονται –όπως και οι έρωτές μας».

Με τον Ανταίο ξανασμίξαμε πολλά χρόνια αργότερα, όταν ήταν υπεύθυνος ξένης λογοτεχνίας των εκδόσεων Καστανιώτη, μια θέση που λάμπρυνε με την παρουσία του, καθώς γνώρισε στους έλληνες αναγνώστες μια πλειάδα κορυφαίων συγγραφέων του κόσμου. Το 2007 με κάλεσε να συμμετάσχω στον τόμο Ελληνικά εγκλήματα, όπου οι σημαντικότεροι έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας έγραψαν από ένα διήγημα. Το εγχείρημα άρεσε και οι αναγνώστες το τίμησαν δεόντως. Πουλήθηκαν χιλιάδες αντίτυπα, το βιβλίο παρουσιάστηκε στην Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, κι ο Ανταίος, ικανοποιημένος από την ιδέα του, η οποία επιβραβεύτηκε από το κοινό, με ξανακάλεσε να συμμετάσχω στις συνέχειές του, τα Ελληνικά εγκλήματα 2, 3 και 4. Συχνά, περνούσα από το γραφείο στον εκδοτικό οίκο και τα λέγαμε επί τροχάδην. Τον αποχαιρέτησα κι εγώ μαζί με τους φίλους του κι όσους τον αγαπούσαν μια αυγουστιάτικη μέρα στο Πρώτο Νεκροταφείο της Αθήνας: η απώλειά του ήταν οδυνηρή και το κενό που άφησε δυσαναπλήρωτο.

*Ο Φίλιππος Φιλίππου είναι συγγραφέας, αρθρογράφος

Πέτρος Μαρτινίδης, Ανταίος Χρυσοστομίδης , Φίλιππος Φιλίππου

ΑΝΤΑΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ

γράφει η Ελένη Καπετανάκη*

Στα μέσα του 2005, η φίλη μου Αγγελική Σιγούρου κι εγώ -δύο νέες μεταφράστριες αραβικής λογοτεχνίας - πήραμε τους δρόμους, χτυπώντας πόρτες εκδοτικών οίκων για να κάνουμε τις προτάσεις μας επ’ ελπίδι κάποιας ανάθεσης έργου. Το ενδιαφέρον ήταν μικρό και απογοητευμένες, πήγαμε σε έναν ακόμα εκδοτικό οίκο που είχαμε στη λίστα μας, τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Εκεί, είχαμε την τύχη να συναντήσουμε τον Ανταίο Χρυσοστομίδη.

Ανάμεσα σε στοίβες από βιβλία, σε ράφια ή όχι, καθόταν ο Ανταίος. Πολυάσχολος, με τα τηλέφωνα να χτυπούν, άκουσε τι είχαμε να του πούμε, να του προτείνουμε, κι ένα φως έλαμψε στα μάτια του. Χωρίς να χάσει χρόνο, εν μέσω πολλών διακοπών, κατέβασε μια μετάφραση στα ελληνικά από έναν Παλαιστίνιο λέγοντας πως δεν την εμπιστευόταν, καθώς ο μεταφραστής πρέπει πάντα να μεταφράζει προς τη μητρική του γλώσσα. Ωστόσο, ενδιαφερόταν να εκδόσει έργα Αράβων συγγραφέων μεταφρασμένα από το πρωτότυπο.

Έτσι, ξεκίνησε η συνεργασία μας και κυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, μεταφρασμένα από τα αραβικά συνολικά πέντε βιβλία αραβικής λογοτεχνίας. Ο Ανταίος εμπιστεύτηκε δύο πρωτοεμφανιζόμενες μεταφράστριες μιας ασυνήθιστης γλώσσας, μιας γλώσσας που ο ίδιος δεν μπορούσε να ελέγξει την αμεσότητα και την πιστότητα της μετάφρασης κατευθείαν από το αραβικό πρωτότυπο. Και αυτό είναι κάτι σπάνιο, καθώς στην πορεία μου έχω δει πως λίγοι εκδότες τολμούν να ασχοληθούν με την αραβική λογοτεχνία αν και, ως μεσογειακοί λαοί, είμαστε τόσο κοντά στη νοοτροπία με τους Άραβες. Η πρώτη ανάθεση, λοιπόν, έγινε άμεσα κι ήταν για το βιβλίο «ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ», ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα του μεγάλου Αιγύπτιου συγγραφέα Γκαμάλ αλ Γιτάνι.

Ο Ανταίος ήταν ΚΥΡΙΟΣ. Από τους λίγους που έχω γνωρίσει. Καλλιεργημένος, ευγενικός, αυτό που οι Άραβες αποκαλούν «αντίμπ» και σημαίνει άνθρωπος των γραμμάτων, λογοτέχνης αλλά και ευγενής, εκλεπτυσμένος, καλότροπος. Ζωντανός και δραστήριος, μέχρις ότου τον χτύπησε αυτή η σκληρή ασθένεια, έκανε πολλά. Οι «Κεραίες της εποχής μας» που έκανε για την τηλεόραση μαζί με την Μικέλα Χαρτουλάρη αλλά και αργότερα, τα δύο ομότιτλα βιβλία που εξέδωσε ήταν δουλειές σπουδαίες. Σε αυτά περιελήφθησαν συζητήσεις με συγγραφείς απ’ όλον τον κόσμο, και όπως έλεγε ο Τζων Λε Καρέ, τέτοιο πλούσιο κατάλογο δεν διαθέτει ούτε το BBC!

Πάνω από όλα, ο Ανταίος ήταν εκδότης. Χάρη σε αυτόν, το ελληνικό αναγνωστικό κοινό κράτησε στα χέρια του έργα συγγραφέων του εικοστού αιώνα, έργα παγκόσμιας εμβέλειας. Το μέλημά του ήταν από κάθε συγγραφέα να εκδίδει τρία ή τέσσερα βιβλία, έτσι ώστε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα για το έργο του. Χάρη σε αυτόν ακόμα, η σειρά ξένης λογοτεχνίας των Εκδόσεων Καστανιώτη κρατήθηκε σε ένα επίπεδο και συνέβαλε ώστε ο εκδοτικός να καταταχθεί ανάμεσα στους πιο ποιοτικούς στον ελληνικό χώρο.

Τον είδα για τελευταία φορά, στην τελευταία του παρουσίαση. Κι ήταν αυτή, η παρουσίαση του βιβλίου του Αντρέι Κούρκοφ «Ο τελευταίος έρωτας ενός Ουκρανού προέδρου». Σε μια εκδήλωση στον Ιανό, στο αναπηρικό καροτσάκι, παρόλα αυτά αγωνιστής και μαχητής πάντα, παρουσίασε τον Κούρκοφ κι ήταν μια βραδυά που θα θυμούνται όσοι την παρακολούθησαν. Τον πλησίασα, μιλήσαμε για λίγο και δεν θα ξεχάσω το μικρό μας διάλογο.

Πέθανε τον Αύγουστο του 2015 και δυό μήνες μετά πέθανε ο αγαπημένος μου Αιγύπτιος συγγραφέας και φίλος του Ανταίου, ο Γκαμάλ αλ Γιτάνι.

«Ο άνθρωπος προχωρά πεζός κι ο χρόνος καλπάζει. Λοιπόν, πώς το εφήμερο να προλάβει το αιώνιο;»

(ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ, Γκαμάλ αλ Γιτάνι, μτφ: Ελένη Καπετανάκη- Αγγελική Σιγούρου, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006).

*Η Ελένη Καπετανάκη είναι μεταφράστρια

Ο συγγραφέας Αντόνιο Σκάρμετα με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη στα γυρίσματα της εκπομπής «Κεραίες της εποχής μας»
Πηγή:http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=134896