William Wordsworth’s ‘Lines Written in Early Spring’

απόδοση: Νότα Χρυσίνα

Στίχοι γραμμένοι στην αρχή της Άνοιξης

Αφουγκράστηκα χίλιους ανάμικτους τόνους,

Ενώ ήμουν  ξαπλωμένος στη σκια ενός άλσους ,

Με αυτή τη γλυκιά διάθεση όταν οι ευχάριστες σκέψεις

Φέρνουν στο μυαλό άλλες θλιβερές.

Για τα δίκαιά της έργα τη σύνδεση η Φύση έκανε

Με την  ανθρώπινη ψυχή που μέσα μου έπλεε·

Και έθλιβε την καρδιά μου τόσο ώστε να σκεφτώ

Τι δημιούργησε ο άνθρωπος από τον άνθρωπο.

Σε θάμνους νυχτολούλουδων, μέσα στην πράσινη κληματαριά,

διασχίζει με τα στεφάνια της η μυρτιά·

Και το πιστεύω ότι κάθε λουλούδι

Απολαμβάνει τον αέρα που αναπνέει.

Τα πουλιά γύρω μου χοροπηδούσαν, φτερουγίζαν,

Τις σκέψεις τους  να υπολογίσω δεν μπορούσα αν:-

Αλλά η ελάχιστη που έκαναν κίνηση 

Φαινόταν ως μιας ευχαρίστησης συγκίνηση .

Τα ανθισμένα κλαδάκια τα φύλλα τους άπλωναν,

Να πιάσουν το ελαφρύ αεράκι σαν·

 Να πρέπει να σκεφτώ, αυτό και μόνο μπορούσα να κάνω,

Πως υπήρχε χαρά ακριβώς εκεί πάνω.

Εάν αυτή η πίστη στάλθηκε από τον ουρανό,

Εάν αυτό είναι ένα σχέδιο της Φύσης ιερό,

Δεν έχω, άραγε, λόγο να θρηνώ

Τι δημιούργησε ο άνθρωπος από τον άνθρωπο;

Lines Written in Early Spring

I heard a thousand blended notes,
While in a grove I sate reclined,
In that sweet mood when pleasant thoughts
Bring sad thoughts to the mind.

To her fair works did Nature link
The human soul that through me ran;
And much it grieved my heart to think
What man has made of man.

Through primrose tufts, in that green bower,
The periwinkle trailed its wreaths;
And ’tis my faith that every flower
Enjoys the air it breathes.

The birds around me hopped and played,
Their thoughts I cannot measure:—
But the least motion which they made
It seemed a thrill of pleasure.

The budding twigs spread out their fan,
To catch the breezy air;
And I must think, do all I can,
That there was pleasure there.

If this belief from heaven be sent,
If such be Nature’s holy plan,
Have I not reason to lament
What man has made of man?