Σταύρος Βαβούρης "Ένας ποιητής το 1960, Α΄"

– Ο ποιητής έρχεται.
– Καλώς τονε· λοιπόν;
– Ο ποιητής φεύγει.
– Λοιπόν; Καλό ταξίδι.
– Του ποιητή οι νύχτες είναι δάσος
που μόλις μπαίνει κάτω από τα δέντρα του
το δάσος παραδόξως παίρνει πυρκαγιά.
– Να πάρει λουμινάλ να κοιμηθεί.
– Ο ποιητής καίγεται.
– Έπαιζε ανέκαθεν μʼ ευφλέκτους ύλας·
Λυπούμεθα, αλλά το ʼξερε:
Οι φίλοι του δεν ήταν πυροσβέστες.
Ο ποιητής πεθαίνει· πέθανε.
Λυπούμεθα· να νεκρολογηθεί.
Στείλτε στην κηδεία του λουλούδια φυσικά
κι ας τελειώνουμε·
οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους
αφού ο ποιητής πέθανε.
Εμείς ακόμα συνεχίζουμε:
Έχουμε φεστιβάλ ελληνικών ταινιών
έχουμε τον «καημό της ρωμιοσύνης»
την Κάλλας στην Επίδαυρο
την Ίλια που «Ποτέ την Κυριακή»
τον Κένεντι στα πρόθυρα.
Συνελόντι ειπείν
είμεθα
Α – πη – σχο – λη – μέ – νοι.

Στοιχεία βιογραφίας

Ο Σταύρος Βαβούρης γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1925 στην Αθήνα, οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου, Μεταξουργείο. Αν και κληρονόμησε μιαν κινητική αναπηρία, δεν καθηλώθηκε σε καροτσάκι. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι εργάστηκε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση απʼ όπου, 25 έτη μετά – το 1984, πήρε σύνταξη ως διευθυντής Γυμνασίου.

Το 1952 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με την ποιητική του συλλογή «Εδώ φαντάσου καλπασμούς και κύματα». Είχαν ήδη προηγηθεί, από το 1945 και μετά, δημοσιεύσεις ποιημάτων του σε περιοδικά. Από την επίσημη εμφάνισή του μέχρι και το 1985, εξέδωσε 12 ποιητικές συλλογές, 2 επιλογές ποιημάτων του, 1 κριτικό δοκίμιο και 1 συλλογή 4 διηγημάτων.

Το 1986 πήρε το β΄ κρατικό βραβείο ποίησης –διά χειρών Μελίνας Μερκούρη– για τη συλλογή του «Πού πάει, πού με πάει αυτό το ποίημα» (1985). Εξέδωσε 4 ακόμη ποιητικές συλλογές, από το 1987 μέχρι και το 1999, αλλά και 1 νέα επιλογή ποιημάτων του. Από τους ιστορικούς και κριτικούς της λογοτεχνίας μας έχει καταταχθεί στην πρώτη μεταπολεμική ποιητική γενιά.

Πέθανε, 83 ετών, αρχές Νοέμβρη 2008.

Εργογραφία

Εδώ φαντάσου καλπασμούς και κύματα, 1952

Τρία ποιήματα, 1954

Σημειώσεις για έναν άνθρωπο που πέθανε & Σχέδια για τραγωδίες, 1956

Πικρά χείλη δίχως γεύση παραδοχής, 1959

Τα ξηρά ποιήματα – Στη διακεκαυμένη, 1963

Οι Ατρείδες της φωτιάς και της σιωπής, 1964

Ορφέας κατερχόμενος (πολυγραφημένο), 1971

Delecta – Επιλογή ποιημάτων (πολυγραφημένο), 1971

Ποιήματα – Επιλογή & Λόγω της βροχής, 1977

Στον αστερισμό των εγκλίσεων και των χρόνων του ρήματος «έρχομαι», 1980

Carmina profana (βέβηλα ποιήματα), 1983

Τα ακαριαία: εμείς (1980–1984), 1984

Πού πάει, πού με πάει αυτό το ποίημα, 1985

Ημέρες, νύχτες πού ʼναι τες;, 1987

Εξ άλλου, μη ρωτάς, 1988

Οι Ατρείδες της φωτιάς και της σιωπής (1950–1988), 1990

Πού πήγε, ως πού πήγε αυτό το ποίημα (1940–1993), 1998

Κι αυτά, ίσως…, 1999

Εκτός από τις 16 αυτοτελείς ποιητικές συλλογές και τις 3 επιλογές ποιημάτων του, εξέδωσε ακόμη:

Προτάσεις για την ποίηση του Άθου Δημουλά (κριτικό δοκίμιο), 1966

Εν ερημίαις και σχολιαίς (πεζά κείμενα), 1965, 1979

Όταν ο Καβάφης έπαιζε – Πρακτικά Τρίτου Συμποσίου Ποίησης, 1984

Συνομιλίες

Με τη Θεοδώρα Ζερβού και τον Γιώργο Γαλάντη, περιοδικό Διαβάζω, αρ. 85, 11-1-1984

Στο περιοδικό Το τραμ, Τρίτη διαδρομή, αρ. 7, Σεπτέμβριος 1988

Με τον Δημήτρη Αγγελάτο, περιοδικό Περίπλους, αρ. 23, Φθινόπωρο 1989

Με τον Αντώνη Φωστιέρη και τον Θανάση Νιάρχο, περιοδικό Η λέξη , αρ. 91 Ιανουάριος 1990.

Αφιερώματα

Περιοδικό Το τραμ, Τρίτη διαδρομή, αρ. 7, Σεπτέμβριος 1988, με τα εξής κείμενα:

Αν δεν… δεν θα…, ανέκδοτο ποίημα του Σ. Β.

Σταύρος Βαβούρης: Τα προσωπεία ανάμεσα στην εγκαρτέρηση και τη φυγή –

Γιάννης Βαρβέρης.

Η προαναφερόμενη συνομιλία.

Περιοδικό Η λέξη , αρ. 91, Ιανουάριος 1990, με τα εξής κείμενα:

Εκπνέοντος τού αιώνος σου, ανέκδοτο χειρόγραφο ποίημα του Σ. Β.

Σημειώσεις για έναν ποιητή που θα μας επιζήσει – Γ.Π. Σαββίδης.

Η ποίηση του Βαβούρη λόγος περί των παθών – Μ.Γ. Μερακλής.

Η προαναφερόμενη συνομιλία.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Ψαραδάκης

Για ένα διάστημα κοιμόμουν νωρίς Παραγωγή: Θάνος Σταθόπουλος

https://www.podomatic.com/podcasts/astronayths/episodes/2013-03-14T13_24_50-07_00