Η κάθαρση είναι μία ή περισσότερες; Μήπως ο κάθε άνθρωπος πετυχαίνει την κάθαρση σε διαφορετικό βαθμό όπως και ο σοφός την ευδαιμονία μέσω της γνώσης;
Μπορεί να καθαρθεί κάποιος από εξωγενείς παράγοντες ή η κάθαρση είναι εσωτερική υπόθεση και προυποθέτει μια προετοιμασία;
Μιλάμε για το αρχαίο ελληνικό θέατρο σαν να είναι ξεκομμένο από την εποχή του αλλά και τον ρόλο του, ο οποίος φαίνεται να ήταν πολλαπλός και μάλιστα μέρος της συμμετοχής στην πόλη και την ιδιότητα του πολίτη. Ο πολίτης παρακολουθούσε θέατρο. Ο πολίτης που ψήφιζε στη Βουλή, που δίκαζε στα δικαστήρια που συμμετείχε σε θρησκευτικές τελετές, που συμμετείχε στον πόλεμο και στην ειρήνη.
Οι σκέψεις αυτές έγιναν με αφορμή το "επικό θέατρο" του Μπρεχτ που αντιτίθεται στην έννοια της κάθαρσης προκρίνοντας την έννοια της ανοικείωσης και της "διαλεκτικής".
Σίγουρα ο σκεπτόμενος άνθρωπος υιοθετεί διαλεκτική στάση είτε του ζητηθεί είτε όχι. Είναι μέσα στις λειτουργίες του μυαλού να διαλέγεται.
Αναρωτιέμαι εάν η κάθαρση, στην οποία αντιτίθεται ο Μπρεχτ με το "επικό θέατρο", είναι απλά ταύτιση συναισθηματική ή ηθική του θεατή με τον ρόλο, ενός μέσου χαρακτήρα ή την κατάσταση, η οποία όμως δεν μπορεί να είναι αντιπροσωπευτική όλων των εποχών.
Δεν δέχομαι τον περιοριστικό ορισμό που έδωσε ο Μπρεχτ (σύμφωνα με τα κείμενα που διάβασα στην ελληνική κυρίως γλώσσα) στην κάθαρση. Πιστεύω πως η κάθαρση έχει μέσα της κάτι που όταν το πετύχεις οδηγεί πέρα από το συμβατικό. Η κάθαρση δεν μπορεί να είναι συμβιβασμός αλλιώς θα ονομαζόταν συμφιλίωση ή κάτι τέτοιο. Θα "τεντώσω" τον σχολιασμό και λίγο περισσότερο λέγοντας πως ο καθένας μας δεν μπορεί να καθαρθεί στον ίδιο βαθμό όπως ο σοφός δεν πετυχαίνει τον ίδιο βαθμό αυτογνωσίας ή αυτάρκειας με έναν απλό γνώστη. Πες μου τι είδους θεατής είσαι να σου πω τι κάθαρση μπορείς να πετύχεις.
Νότα Χρυσίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου