ΣΤΑΘΗ ΚΟΜΝΗΝΟΥ "ΓΡΑΜΜΙΚΗ Α"

Η πόλη της Κέρκυρας από το δάσος με τις καστανιές στο δρόμο προς το Κομπίτσι.

Ένα δάσος καστανιές

Πιο κει οξιές μαντιλοφορεμένες

Βαθύζωνες

Με τις στάμνες του νερού ν’ ακούγονται φαντάσματα

Και λίγο παραπέρα αγριοκυπαρίσσια

Μ’ ευλύγιστων λέξεων βήματα

Ζευγάρια ήχων με φτερά

που στον αέρα, τον αναλφάβητο τρελό,

τον ακατάγραφο,

γράφονται με συμπαθητική μελάνη

Τείχος που θάλασσες καλύπτει

Μαύρο  

Κατάμαυρο

Μ’ αγκαλιασμένους κλώνους

Ρίζες που περιπλέκουν τις καρίνες τους

Και χάνονται πάντα μαζί

Όπως ξεκίνησαν

Ταξίδια μουγκά

Ίσκιοι με της φυγής το χάραγμα

Κατάδροσοι

Από γεννήσεως Φυλλοβόλοι 

Της λήθης πανστρατιά κατάφυτη

Χρειάζεται

Για να μελανωθεί μια Μνήμη πελαγίσια

Κι ευήλιος ο Κόσμος για λίγο ν’ αποβεί

Μέσ’ από δαχτυλίδια ίσκιων αναρίθμητα !

Είναι κοινό το μυστικό : Η πάντα Γραμμική

των μυριάδων θροϊσμάτων

Σε μιαν Ιωνική εκβάλλει

Σε μιαν αιολική νυκτωδιών χύνεται

Οργασμός

Μυστήριο !

Πριν ο τζίτζικας της Ελένης πέμψει

Το πρώτο ρηματικό ακόντιο

Κι η περιπλάνηση της νοσταλγίας

Θαλασσόπνιχτη μοσκοβολήσει τις αλμύρες της

Απ’ ένα εύλαλο Κενό

Ομιλητικό σαν βροχή

Φιλί Αυγούστου

Σπέρμα στον ήλιο

Συντυχιά χρυσάνθεμων

Επιστροφή απογεύματος

Δειλινό τέλους

Κατάληξη

Πτώση

Στήνονται τα λογής Έπη !

Λες κι οι νεκροί αρχίζουν τη Ζωή

Λες και το Τέλος επανακκινεί

Λες και της Μνήμης ο Πρίαπος

Από της Λήθης τ’ ανεμογκάστρι γεννιέται  

Φευγαλέοι

© ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ