Living/Writing: Irish and Greek Poetry Symposium

επιμέλεια, μετάφραση Νότα Χρυσίνα 

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το συμπόσιο Living/Writing: Irish and Greek Poetry Symposium. Το συμπόσιο διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο  Αθηνών στο πλαίσιο του προγράμματος IRELLAS (όλο το πρόγραμμα εδώ: http://www.irellas.com/#!artb_2).

Συμμετείχαν πέντε πολύ καλοί Ιρλανδοί ποιητές, οι δύο καλοί μας φίλοι Paula Meehan (Ireland Professor of Poetry), Theo Dorgan (πρ. διευθυντής του Poetry Ireland, συγγραφέας της συλλογής "Greek"), o καθηγητής Harry Clifton (πρ. Ireland Professor of Poetry) και οι ποιήτριες και διδάσκουσες Leontia Flynn και Caitríona O'Reilly (πρ. εκδότρια του Poetry Ireland Review). Ελληνική συμμετοχή (αλφαβητικά): Νάσος Βαγενάς, Χάρης Βλαβιανός, Άννα Γρίβα, Λιάνα Σακελλίου, Γιώργος Χουλιάρας.

Paula Meehan

Χάρης Βλαβιανός

Ποιήματα θα διαβάστηκαν την Παρασκευή και το Σάββατο το απόγευμα, 6.00-9.00, στον μαγικό χώρο της Βρετανικής Σχολής Αθηνών (www.bsa.ac.uk/), στον πανέμορφο κήπο της οδού Σουηδίας 52, πάνω από τη Μαράσλειο. Οι ομιλίες έγιναν στη Βρετανική Σχολή το πρωί της Παρασκευής, με αναφορές στον Yeats, στον Heaney, στον Τέλλο Άγρα (από τον David Ricks!), και στις διαρκείς πολιτισμικές ανταλλαγές ανάμεσα στις δύο χώρες. Workshops δόθηκαν, το πρωί του Σαββάτου (στο Ιρλανδικό Ινστιτούτο Ελληνικών Σπουδών, Νοταρά 51, Εξάρχεια), οι Paula Meehan, Theo Dorgan και Χάρης Βλαβιανός. Τα εύσημα της διοργάνωσης ανήκουν στη Λιάνα Σακελλίου και στην Ιωάννα Kruczkowska.

Γιώργος Χουλιάρας

Theo Dorgan

Η γιορτή της ποιητικής δημιουργίας τοπίων παρέχει την ευκαιρία συνάντησης Ιρλανδών και Ελλήνων ποιητών, λόγιων και διεθνών επισκεπτών. Διεξήχθη στα δυο άκρα της Ευρώπης, την Ιρλανδία και την Ελλάδα οι οποίες μοιράζονται τα χαρακτηριστικά των τοπίων τους: την νησιωτική δομή, την οικεία σχέση με την θάλασσα και ιστορικά παράλληλες πορείες μέχρι σήμερα.

Παραδοσιακά, τα τοπία της ποίησης, το περιβάλλον και η ψυχή επιδρούν το ένα στο άλλο. Η επιρροή αυτή, σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχει γίνει διεθνής. Μερικοί από τους προσκεκλημένους Ιρλανδούς ποιητές έχουν εμπνευστεί να δημιουργήσουν τα τοπία γραφής τους από την ελληνική τους εμπειρία, όπως ακριβώς και οι Έλληνες ποιητές έχουν εμπνευστεί από την Ιρλανδία.

Ο τουρισμός και τα ταξίδια προσφέρουν την ευκαιρία για μια τέτοια "αυτο-ανακάλυψη", αλλά το ίδιο συμβαίνει και ακόμη περισσότερο με την ανάγνωση, την γραφή ή την μετάφραση ως πνευματικό ταξίδι σε διάφορα μέρη και στον εσωτερικό κόσμο του καθενός. 

Περιπτώσεις διαπολιτισμικής μετάφρασης, εξερεύνηση άλλης κουλτούρας μέσω της γλώσσας, η συνάντηση με τον Άλλο όλα αυτά συμπληρώνουν και διευρύνουν την αντίληψη της έννοιας του χώρου που παρέχεται στην ποίηση. Αντίθετα με την πεζογραφία, συμπεριλαμβανομένης της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, η ποίηση διαθέτει ένα περισσότερο συνοπτικό μέσο αναπαράστασης του τοπίου. Παρά ταύτα εκτελείται με ένα περισσότερο πειστικό και αξιομνημόνευτο τρόπο.

Οι ποιητές πράξεις περιβαλλοντικής φαντασίας που "ενδεχομένως καταγράφουν και ενεργοποιούν την εμπλοκή με τον κόσμο" για παράδειγμα στέλνοντας αναγνώστες σε μέρη "που διαφορετικά δεν θα πήγαιναν να επισκεφτούν" ή "επηρεάζουν την φροντίδα του ατόμου για τον φυσικό κόσμο"( Lawrence Buell, Γράφοντας για έναν κόσμο σε κίνδυνο 2)

Αυτό το συμπόσιο ποίησης (σημαίνει μια ακαδημαϊκή συζήτηση αλλά και ευχάριστη συνάντηση) ενθαρρύνει την επέκταση των τοπίων μας, εσωτερικών και εξωτερικών,  ιρλανδικών και  ελληνικών.

Η εκδήλωση είναι ανοικτή στο ευρύ κοινό. 

Leontia Flynn

Harry Clifton

Caitríona O'Reilly

 Child Burial/Η Ταφή του παιδιού της Paula Meehan, που είχε δημοσιευτεί στο τεύχος 25/2005 της "Ποίησης", όπως αναδημοσιεύτηκε στο site του "Τεφλόν": https://teflon.wordpress.com/…/paula-meehan-%CE%B7-%CF%84…/…

Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Το φέρετρό σου έμοιαζε εξωπραγματικό

όμορφο σαν γαμήλια τούρτα

Διάλεξα με επιμέλεια τα ρούχα του τάφου σου

το αγαπημένο σου ριγέ πουκάμισο

το μπλε βαμβακερό σου παντελόνι.

Είχαν τη μυρουδιά καπνού από ξύλα, Οκτώβρη,

και τη μυρουδιά σου επίσης.

Διάλεξα μια καζάκα μαλλιού γνεσμένου στο χέρι,

ζεστού και μαλλιαρού για σένα. Κάνει

τόσο κρύο κάτω στο σκοτάδι.

Το φως δεν μπορεί να σε φτάσει, να σε διδάξει

τα μονοπάτια των άγριων πουλιών,

τα ονόματα των λουλουδιών,

των ψαριών, των πλασμάτων.

Πρέπει να μη γνωρίσεις

τον ήλιο και τα έργα του,

αρνάκι μου, μόσχε μου, αετέ μου,

κουτάβι μου, παιδί μου, πουλάκι μου,

βρέφος στο στήθος μου, πουλαράκι μου. Θα γύριζα

το χρόνο πίσω, θα σ’ έφερνα

πίσω στη μήτρα, στο αμνιακό σου καταφύγιο

κι ακόμα θα σε γύριζα πίσω

μέσα απ’ τους εννιά κέρινους μήνες

ως τη στιγμή της αποκόλλησης – γονιμοποίησης

που διάλεξες να πάρεις σάρκα, να γίνεις

λόγος μέσα μου.

Θα ακύρωνα τη γιορτή της αγάπης

το ζεστό βράδι της δημιουργίας σου.

Θα ταξίδευα μόνη

σ’ έναν ήσυχο χλοερό τόπο,

θα έσταζες από μέσα μου στη γη

σταγόνα σταγόνα – κόκκινη αστραφτερή σταγόνα.

(μτφρ. Σωκράτης Καμπουρόπουλος)