Γιώργος Σαράτσης, Ποιήματα

Πηγή:http://www.poiein.gr/archives/19784

Στ’ αζήτητα

Μνήμη Κώστα Καρυωτάκη

Κρύα νύχτα.
Από ‘κείνες που σου χαρίζονται με δυσκολία.
Καιρός για λίγους. Επίλεκτους καμικάζι
που αφήνουν ακόμα κηλίδες σπέρματος ν’ απλώνουν
στα σεντόνια.

Δεν μπορώ να κρύβομαι πια, μου ‘λεγες.
Αφόρητες διαισθήσεις.
Εξασθενώ.
Μη βλέπεις άλλο, σου φώναζα.
Μην ακούς άλλο…
Μη νιώθεις άλλο…
Λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ.

Τα κείμενά μου με καθετήρα και ορό.
Παραπληγικές φράσεις που αντέχουν στον πόνο.
Σημεία στίξης με θράσος γροθιάς.
Ερωτήματα που γράφτηκαν για να παραμείνουν αναπάντητα.
Σαν από χρόνια μαλωμένος με τις απαντήσεις.

Σκληρές διαμάχες μέσα μου.
Απολογίες που κανείς ποτέ δεν θα τις ακούσει.
Τα σκοτωμένα μέσα μου παιδιά
και το κτήνος του κόσμου που αρχίζει ν’ αγαπιέται επικίνδυνα.

Καιρός για λίγους. Χαλκέντερους
και ολίγον τι νομοταγείς.
Όχι σαν εμάς τους άθεους,
τους άρρωστους και τους αλήτες.
Κι αν ρωτήσουν
κρύβομαι να τους πεις γιατί γεννήθηκα πιο μόνος
από όλους τους μόνους.

Κι ο κόσμος να τους πεις
όπως κι οι αλήθειες, δεν επαναλαμβάνονται.
Τις ακούς τυχαία μια φορά κι έπειτα
αφήνονται στ’ αζήτητα.

Ποιος ν’ ασχοληθεί;
Υπό κανονικές συνθήκες

Ι.

Μου τελειώνεις.
Όπως τελειώνουν όλα.
Αργά ή λίγο πιο γρήγορα.

ΙΙ.

Όπως μ’ αφήνει η μέρα.
Έτσι με βρίσκει κι η νύχτα.
Θεοσκότεινο.

ΙΙΙ.

Φταίει
που ακούω ακόμα τα τριζόνια
κι από πάνω μου
η ζώνη του Ωρίωνα.

VI.

Φταίει
που χειμωνιάζει και δεν μπορώ
να ταιριάξω το σώμα μου
στον χώρο.

V.

Φταίει
που επέστρεψα πίσω
και βρήκα όσα άφησα.
Τις ίδιες γωνίες λήψεις.
Τα ίδια χρώματα.

VI.

Τα βιβλία που ποτέ δεν διάβασα.

VII.

Αχόρταγες στιγμές,
σαν ανικανοποίητα θηλυκά
που επέλεξαν έναν άλλον τρόπο
από την ευαισθησία.

VIII.

Δεν πίστεψα στην αγάπη.
Βρήκα άλλους τρόπους να σκοτώσω
εποικοδομητικότερα τον χρόνο μου.

IX.

Θέλω το σώμα μου
ν’ ακουμπά τρυφερά
το δικό σου.
Και ν’ αγριεύουν αργά
και τα δύο.
Χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

X.

Έρχεσαι μαζί μου.
Ψέματα.
Αλλάζεις απλά χαρακτήρα.

XI.

Πόσο θα μιλάμε ακόμα για θεό;

XII.

Απρόσεκτος οδηγός
παρασέρνει θανάσιμα
γυναίκα κάποιας ηλικίας.
Μια είδηση
σαν όλες τις άλλες ειδήσεις.
Κι αρχίζει
να μη μ’ εντυπωσιάζει
πια η επικαιρότητα.

*

Από αντίδραση

Οι άνθρωποι
σάρκινες ψευδαισθήσεις.
Περιποιείσαι τα μέλη τους,
τα μαλλιά τους,
τα δόντια τους…
Κι έπειτα
χάνονται,
σβήνουν μόνοι
ή επιστρέφουν τις νύχτες
από αντίδραση.

*************************

Ο Γιώργος Σαράτσης γεννήθηκε στην Ελασσόνα το 1986. Γράφει από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στον τύπο και το διαδίκτυο. Διατηρεί τα ιστολόγια: http://apotypoma.blogspot.com/ & http://thefooltarot.blogspot.gr/. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φαρφουλάς το πρώτο του βιβλίο με τίτλο: “Θα φύγεις νύχτα' ~ 38 στοχασμοί για την πλήξη της καθημερινότητας.