πηγή:https://www.greek-language.gr
Τόσο σε νιώθω μέσα στην καρδιά μου,που τώρα τρέμω μήπως και σε χάσω,στων στίχων μου τη γύμνια, ποιητά μου,απ’ τα ζεστά μου στήθη αν σ’ ανεβάσω. 5Βαθιά κι εσύ μέσα στο νου κλεισμένηέκρυβες την ιδέα, λάμψη θεία,κι εκοίταζες με στίχους καμωμένηγια να της πλάσεις άξια κατοικία. Γι’ αυτό στων τραγουδιών σου το βιβλίο10σκόρπιοι, ριγμένοι σαν από την τύχη,μισόπλαστοι, ένας ένας, δύο δύο,μαζί αστράφτουν και σβήνουν τόσοι στίχοι! * Στίχοι σαν περιστέρια χωρίς ταίρι,στίχοι, ταιράκια, μα χωρίς φωλιά,15στίχοι σα ρόδου φύλλα που τ’ αγέριτα σκόρπισε από την τριανταφυλλιά. * Μα μέσα σου εξύπναε ξαφνικάη φαντασία, δύναμη γεμάτη,κι ό,τ’ έχτιζες εσύ πονετικά,20τα γκρέμιζε σα χάρτινο παλάτι. Γιατί για την ιδέα, λάμψη θεία,δεν έφταναν των στίχων σου τα κάλλη·και ήταν η δική σου φαντασία,παράξενη, ανυπόταχτη, μεγάλη. 25Στης θάλασσας επάνω τα νεράένας τεχνίτης με μυαλό και γνώσηβαρύν αγώνα είχε μια φοράπαλάτι ξακουστό να θεμελιώσει. Το ξακουστό παλάτι την ημέρα30στα κύματα χτιστό θαμποβολούσε,μα όταν η νύχτ’ απλώνοταν κει πέρα,νεράιδα πεισματάρα το χαλούσε. Ενίκησ’ ώς το τέλος ο τεχνίτηςκι ερίζωσε το θαύμα του στο κύμα…35— Εσύ πριν να νικήσεις την ορμή της,αχ! η νεράιδα σ’ έβαλε στο μνήμα! [1885] * |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου