του Τάκη Σπετσιώτη*
O πνευματικός άνθρωπος μπορεί ν' αποτελέσει περιουσιακό στοιχείο σε μια ομάδα. Δείχνοντας την ικανότητά του για βαθιά σκέψη, είναι σίγουρο ότι θα εντυπωσιάσει τους άλλους, για να μην πούμε ότι θα φτάσει να αλλάξει και τις απόψεις τους ακόμη, πάνω σ' ένα θέμα. Αυτά σκεφτόμουν έχοντας τελειώσει μία ακόμη ανάγνωση του '' Συμποσίου'' του Πλάτωνος, και φέρνοντας στον νου την συγκινητική ανάλυση του Συκουτρή πάνω στον λόγο του Αλκιβιάδη, του αποστάτη μαθητή του Σωκράτη, που έχει απομακρυνθεί από την κηδεμονία του διδασκάλου φιλοσόφου, μιας και η δόξα, η τύχη και οι ερωτικές επιτυχίες τον ανέβασαν ψηλά. ''Η ζωή γύρω γελά εις το χαιδεμένο παιδί της τύχης'', γράφει ο Συκουτρής για τον Αλκιβιάδη, ''και όμως εις το αντίκρυσμα του Σωκράτους ευρίσκει τόσην αθλιότητα μέσα του, ώστε αισθάνεται πως δεν αξίζει καν να ζη.... Και όμως αισθάνεται πως ήτο καμωμένος δια τα ύψη, διά την αλήθειαν του κάλλους, όχι δια τα είδωλα, δι' αυτό είναι και σπαρακτικωτέρα η αυτοκαταδίκη του. Διότι τραγικόν δεν είναι να παλεύης προς εξωτερικά εμπόδια, αυτό είναι δυστυχία μόνον.Τραγικόν είναι να κάμνης κάτι, που το αισθάνεσαι ως καταστροφήν της ηθικής σου ισορροπίας, και όμως να πρέπη να το κάμης, ν' αντικρύζης ως επιταγήν ό,τι είναι συμφορά σου....'' Πόσους Αλκιβιάδηδες μετρούμε καθημερινώς στον πλανημένο τους δρόμο εις το απόγειον της δόξης τους και πριν αρχίσει ''η κάτω οδός;'' - επώνυμους κι ανώνυμους, ονόματα δεν λέμε. Μακρυά από την αλήθεια, για καιροσκοπικούς λόγους, για εφήμερη δημοσιότητα και υλικά αποκτήματα - η εποχή μας ξεγελά με τη μορφή του Αλκιβιάδη, ωστόσο, στο τέλος, έρχεται πάντα ο λογαριασμός. Αλλά δεν είναι εύκολο ν' αλλάξεις όταν χαλάσεις εντελώς, όπως τραγούδησε κι ο ΄Ακης Πάνου.
*Ο Τάκης Σπετσιώτης είναι λογοτέχνης και σκηνοθέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου