 |
Μια συγκριτική ανάγνωση του ποιήματος του Δ. Σολωμού «Λάμπρος» και του ποιήματος του W. Blake «Οι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης»
Αντικείμενο της παρούσας Διπλωματικής Εργασίας αποτελεί η ανάδειξη νέων ανατρεπτικών εκδοχών της έννοιας του κακού την εποχή του ρομαντισμού. Το ρομαντικό κίνημα απορρίπτει τους κανόνες του νεοκλασικισμού που συνδέονταν με την αρμονία, την ισορροπία, την τάξη και τη λογική και αναδεικνύει τον εσωτερικό κόσμο, το συναίσθημα, το όραμα και τη φαντασία. Εμφανίζεται σε μια εποχή επαναστάσεων και αποτελεί στροφή στον τρόπο αντίληψης του κόσμου επανακαθορίζοντας τις έννοιες τόσο του καλού όσο και του κακού με τρόπο που επηρεάζει και τη σημερινή σκέψη.
Η εξέταση της έννοιας του κακού αναδεικνύει τον επαναστατικό τρόπο σκέψης που οδηγεί σε μια νέα ηθική η οποία δεν υπακούει σε κανόνες. Για να διερευνήσουμε το συγκεκριμένο πεδίο προχωρήσαμε στη συγκριτική μελέτη ποιημάτων δύο σημαντικών εκπροσώπων του ρομαντικού κινήματος, τόσο του Έλληνα ποιητή Διονυσίου Σολωμού όσο και του Άγγλου ποιητή William Blake.
Συγκεκριμένα η μελέτη μας επικεντρώνεται στο ποίημα του Σολωμού «Λάμπρος» και το ποίημα του Blake «Οι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης».
Δεύτερο σημαντικό στόχο της εργασίας αυτής αποτελεί η ανάδειξη του ανατρεπτικού ρόλου της φαντασίας την εποχή του ρομαντισμού. Ο ανατρεπτικός ρόλος της φαντασίας προκύπτει μέσα από τη διερεύνηση των ανατρεπτικών εκδοχών της έννοιας του κακού. Η έννοια του κακού εξετάζεται σε αντίθεση με την έννοια του καλού όπως αυτή ορίζεται μέσα από τη χριστιανική θεοδικία και τη φιλοσοφική προσέγγιση της γερμανικής σκέψης.
Τέλος, η έννοια του κακού διερευνάται με βάση τα αντιθετικά σχήματα τα οποία αποτελούν βασική οργανωτική αρχή του ρομαντισμού. Η δημιουργική φαντασία μέσα από τα αντιθετικά αυτά σχήματα αποδεικνύεται όχι μόνο ως δύναμη ανατροπής αλλά και ως αρχή σύνθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου