γράφει η Μαριλένα Κασιμάτη*
Εκπληκτικό θέμα προς διερεύνηση. Ο Leonardo αναζητούσε τις δυνατότητες της σχεδιαστικής απεικόνισης των φυσικών φαινομένων και της ανατομίας, ο δικός μου, ο Leonardo του Bορρά, πειθαρχεί στο σχέδιο ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ. Αντιμετωπίζει ακόμα και τη μουσούδα ενός βοδιού (σαν αυτά που ίσως έσερναν το κάρο του με τα χαρακτικά που του πουλούσε η σύζυγος στις λαϊκές αγορές -φουάρ της εποχής), ιδωμένη από δύο όψεις, για να φωτίσει τις λεπτομέρειες (μόνο οι φυσιολόγοι το έκαναν αυτό). Σου λέει, έτσι το ένα σώμα, έτσι είναι όλα. Είναι ο "επιστήμων" ζωγράφος, αυτός που αντιλαμβάνεται την υποκειμενική πρόσληψη μέσω της παρατήρησης ως αντικειμενικό συμβάν. Με πόση υπομονή, ψυχαναγκαστική θα λέγαμε- έθεσε τις χρωματικές σειρές στην υπηρεσία της νέας αντίληψης, ότι με το χρώμα μόνο γίνεται ορατή η πραγματικότητα, επειδή όλοι βλέπουμε με χρώματα.
Σε δύο κατηγορίες ξεχώριζε ο Dürer τους κριτικούς της ζωγραφικής: Σε αυτούς που κατανοούσαν και σε αυτούς που δεν κατανοούσαν τις (δύσκολες) διαδικασίες στην υλοποίηση ενός έργου. Δικαστής για την ετυμηγορία θα είναι πάντα "ο καλός ζωγράφος", αυτός που θα αποκαλύψει τα αίτια από τα οποία προέκυψαν τα λάθη και θα αποδείξει την κακή χρήση των ζωγραφικών μέσων που καταστρέφουν τη ζωγραφική. Επειδή ο "καλός ζωγράφος" γνωρίζει και από Προοπτική & από Χρώμα (αφού έχει διαβάσει τις επαναστατικές πραγματείες του). Μόνο έτσι -ακόμη και ο χωρικός- θα μπορέσει το κοινό να κρίνει με επάρκεια. Για τους άλλους, η ζωγραφική θα είναι απλώς μια ξένη γλώσσα.
*Με τις δύο αυτές υδατογραφίες διδάσκει τους γύρω του ότι ανήκει στην κατηγορία εκείνη του "καλού ζωγράφου", που το έργο τους δεν επιτρέπει μομφή. Με την τεχνική δεινότητα στον χειρισμό των μέσων, έχει λάβει τα μέτρα του, ώστε ο δικαστής να αποφανθεί θετικά.
*Η Μαριλένα Κασιμάτη είναι ιστορικός τέχνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου