Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Γράμμα στον Κωνσταντίνο Κ


Αγαπημένε μου Κωνσταντίνε,
σε χαιρετώ από την Αθήνα. Ήθελα να έρθω στα τέλη του μηνός στην Πόλη μας αλλά φοβήθηκα μήπως χαλάσω τον μύθο της. Τι είναι μια Πόλη χωρίς μύθο; Μια μεγαλούπολη με χιλιάδες άστεγους και απέραντες εκτάσεις. Με βρωμιά και απίστευτα στενά δρομάκια. Ερείπια και αριστουργήματα κρυμμένα πίσω από την άμμο. Κι εσύ να απουσιάζεις και να είσαι παρών μέσα από την νοσταλγία σου που μού κληροδότησες για αυτήν την ελληνική παιδεία που κάποτε φαινόταν στον τρόπο που σήκωνες το καπέλο σου για να καλημερίσεις μια γυναίκα που κατοικούσε στο απέναντι χαμόσπιτο και έβγαζε το ψωμί της δίνοντας το σώμα της που δεν της ανήκε και που μόνο τα μάτια της έδειχναν πως κάποτε υπήρξε κι αυτή γυναίκα με όνειρα. 

Εδώ πια δεν χορεύουμε στις συναντήσεις των Αιγυπτιωτών. Έφυγαν οι γονείς και οι παππούδες. Μείναμε ελάχιστοι που ανταλλάσουμε συνταγές μαγειρικής και κάποια νέα για το καθεστώς εκεί. Οι περισσότεροι δεν έρχονται στην Πόλη μας. Προτιμούν το Λονδίνο. Κωνσταντίνε μου όταν συναντηθούμε να μου φέρεις και αυτό το σάλι της γιαγιάς μου που το ξέχασε δίπλα στο πιάνο σας στο σαλόνι. Ήταν μια αξέχαστη βραδιά με υγρασία και ζέστη. Μα στο πιάνο έπαιζε η γυναίκα του Μπενάκη μια σονάτα του Μπετόβεν ή του Σούμαν και ο Ντάρελλ έγραφε κάτι σημειώσεις του. Ωραίες βραδιές. Τότε σε θαύμαζα για το αινιγματικό σου χιούμορ. Τώρα σε σκέφτομαι φυλακισμένο μέσα σε μια Ελλάδα όραμα που σε πήρε για πάντα τυλιγμένο στα πέπλα της ηδονής της.
Δική σου
Νότα

Υ.Γ. Η συνταγή της θείας Χαρίκλειας για το βοδινό με χουρμάδες, έκτακτη!

4 σχόλια:

  1. Σύντομος βιογραφία τοῦ ποιητοῦ Kωνσταντίνου Kαβάφη
    (καὶ τοῦ καθενός μας ἄλλωστε…)

    ...δὲν ἔχει πλοῖο γιὰ σέ, δὲν ἔχει ὁδό.

    Νταλγκαδιασμένος καὶ βαρὺς
    γυρνάει τὰ στενορρύμια
    τῆς πολιτείας τῆς ἄχαρης
    ποὺ τρώει τὰ σωθικά του.

    Σ' αὐτήν ἐδῶ γεννήθηκε
    σ' αὐτή θε ν' ἀποθάνῃ
    ἐδῶ πίκρες τὸν πότισαν κρουνηδόν.

    Ἐδῶ τὸν βασανίσαν∙
    μόνος του
    πίστεψε – φορές –
    πὼς τὴ χαρὰν εὑρῆκε σπανίως.

    Κάποτε θέλησε κι' αὐτός
    κάπου μακρυά να φύγῃ
    μὰ ἐκατέβη στὸ γιαλὸ
    καὶ δὲν εἶχε καράβι.

    ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Rosa Mund. Αυτό το ποίημα διάβασα και έγραψα αυτό το γράμμα. Ευχαριστώ που το μοιράζεσαι μαζί μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νότα μου, εκπληκτικό!!Και σαν σύλληψη και σαν απόδοση...Μπράβο σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρένα μου, ευχαριστώ πολύ για το τιμητικό σχόλιό σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή