«Από την παιδική μου ηλικία σχεδίαζα με μεγάλη ευχέρεια, ποτέ όμως δεν αγάπησα το σχέδιο.. Πάντοτε έβρισκα βαρετό το μέρος εκείνο της ζωγραφικής ή του σχεδίου, που αφορούσε την τρίτη διάσταση, εις την απεικόνιση δηλαδή του βάθους…Αντελήφθην ότι η απεικόνιση του βάθους εις τη ζωγραφική είναι τρόπον τινά σκηνοθετημένη».
Βασίλης Παπασάικας
Η προοπτική δεν ελκύει τον Βασίλη Παπασάϊκα καθώς εξηγεί πως "Το πρόβλημα από την μία έχει να κάνει
με την ψυχοσύνθεσή μου και από την άλλη με την διαδικασία της προοπτικής πάνω
στο χαρτί. Η προοπτική στο χαρτί γίνεται πλασματικά, δεν είναι αληθινή.
Με ενοχλούσε ότι έπρεπε να
σκηνοθετήσω το βάθος.
Από τα αρχαία χρόνια αυτό που ονομάζουμε
κάτοψη το ονόμαζαν ιχνογραφία. Το ίχνος που αφήνεται πάνω στο έδαφος.
Είμαι στατικός άνθρωπος. Αγαπώ την
στάση περισσότερο από την κίνηση".
Ο Βασίλης Παπασάϊκας στο βιβλίο που παρουσιάζεται ιχνογραφεί την Τέχνη του μέσα από μικρές "Συντάξεις και Σχέδια". Μεταφέρει στο χαρτί συμπυκνωμένους συλλογισμούς και νοήματα που τον απασχόλησαν ταυτόχρονα με την δημιουργική πράξη. Γράφει χαρακτηριστικά "η πραγμάτωση ενός έργου τέχνης απαιτεί υπερπροσπάθεια και Η εικαστική τέχνη ασκείται ατομικά, όπως εξάλλου και
η ζωή. Μόνοι μας ερχόμαστε εις τον κόσμο, εις την ουσία μόνοι μας ζούμε και
μόνοι μας φεύγουμε".
Ολόκληρη η συνέντευξη του Βασίλη Παπασάϊκα την Πέμπτη στο cantus firmus.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου