στη Μαρία Κυρτζάκη (ανέκδοτο ποίημα).
Νυχτερινή κι αργούσες
σκάβοντας κάθοδο
βαθιά στον εαυτό σου
μήπως κι ανακαλύψεις
άλλο πιο σπάνιο ψηφιδωτό
με παραστάσεις έξοχες
από τις κερδισμένες
μάχες που έδωσε
ο λόγος σου
δεινός πολεμιστής
Νυχτερινή κι αργούσες
να ξυπνήσεις το πρωί.
Αντίθετα, εγώ αφώτηγα ξυπνούσα
από φόβο μη μπερδέψω τους δύο ύπνους
αδελφούς εξ αγχιστείας
και κατά λάθος κοιμηθώ
με τον αιώνιο
Και σήμερα, περίεργο
νωρίς σε βρήκα ξυπνητή
μεταφερμένη ύποπτα
σε μιας εφημερίδας τη μικρή
υστερόγραφη φωτογραφία
Μαζί και το γραφείο σου
Φορούσες τα γυαλιά σου
Έπιασα τον σφυγμό σας· απών.
Ωστόσο εσύ ακόμα καθιστή
στην απορροφημένη στάση σου
να ψάχνεις άραγε πού χάθηκε
εκείνο το γενναίο
το άτεγκτα αλλιώτικο
υπέρτατο ποίημα
Στο όλον σου το άξιο
αφιερωμένο.
Το έγραψε η ποιήτρια φυγή σου
τηρώντας την ίδια ακριβώς
αθόρυβη δύναμη
που άσκησε απαράβατα
και η εν ζωή
γραφή σου.
-------------------------------------------------------------------------------
Ήταν φίλες Καλές.Η Κική και η Μαρία. Όπως σπάνια είναι οι άντρες , φίλοι αναμεταξύ τους. Επειδή πάντα ελλοχεύει ο ανταγωνισμός.
Η μικρότερη μάθανε από την μεγαλύτερη και εκείνη εμπνέεται από την εσωτερικότητα της νεότερης.
Τώρα η Μαρία δεν θα μεγαλώσει άλλο. Τώρα η Μαρία έχει την ηλικία του καθενός μας. Τώρα η Μαρία δεν θα γεράσει ποτέ .
Μάνος Στεφανίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου