γράφει η Μαριλένα Κασιμάτη*
Η εγκατάσταση αυτή του Γερμανού, γνωστού για την έντονη ενασχόληση με το ζήτημα του Ολοκαυτώματος, φέρνει στην επιφάνεια την άδικη μεταχείριση που επεφύλαξαν οι διάφορες μυθολογίες για την γυναίκα, ειδικά για δυνατές και έξυπνες γυναίκες που εξοστρακίστηκαν ως απείθαρχες προς τον γενικό κανόνα και δαιμονοποιήθηκαν. Ως παράδειγμα φέρνει την Πανδώρα και την πρωτόπλαστη -σύμφωνα με το Ταλμούδ- Λίλιθ.
Στην εγκατάστασή αυτή χρησιμοποιεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά εξαρτήματα αντί για κεφάλια, για να δαιμονιοποιηθούν και οι "κούκλες" του: Ένα βιβλίο από μολύβι για την λυρική ποιήτρια Μύρτιδα που τόλμησε να τα βάλει με τον Πίνδαρο, ένα γυάλινο πολύεδρο για την Υπατία που πετροβολήθηκε μέχρι θανάτου από τους χριστιανούς και ένα σύννεφο από σκουριασμένο συρματόπλεγμα για την Ρωμαία μάγισσα Candidia που έπλεκε τα μαλλιά της με οχιές.
Ξεχωρίζω το γυάλινο πολύεδρο που παραπέμπει, όπως και στην οξυγραφία του Dürer, στην Μελαγχολία, την καθοριστική κατάσταση της πνευματικής δημιουργίας, γιατί ετοιμάζω ένα κειμενάκι για αυτήν.
Αλλά και το μολυβένιο βιβλίο έχει ενδιαφέρον, γιατί ο μόλυβδος προστατεύει από την ατομική ενέργεια και είναι και καλός για φέρετρα, άρα αντιστέκεται στην σήψη των σωμάτων.
Eπίσης, στο Centre Pompidou τρέχει αυτήν την εποχή μεγάλη αναδρομική του Kiefer, οπότε πάτε προετοιμασμένοι για όλα.
* Η Μαριλένα Κασιμάτη είναι ιστορικός τέχνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου