Παλατινή Ανθολογία

Μεταφραστής: Γιώργος Κεντρωτής 

Η Παλατινή Ανθολογία είναι το δημοφιλέστερο ποιητικό ανάγνωσμα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, από τον 7ο π.Χ. έως τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Το δε συντριπτικώς δημοφιλέστερο τμήμα είναι το Πέμπτο Βιβλίο, αυτό που περιλαμβάνει ερωτικά επιγράμματα διακρινόμενα για την κομψότητα του λυρικού ύφους και την αγέραστη επικαιρότητά τους. Ο κόσμος του έρωτα - από την απλή εξομολόγηση ως τη σοφιστευμένη απιστία, από τα συνήθη παράπονα και τα χαριεντίσματα ως τα αφάνταστα καρδιοχτυπήματα και τα βάσανα, από τη συγκρατημένη σεμνότητα ως τη απερίφραστη χυδαιότητα - παρουσιάζεται ανάγλυφα και με χαριτωμένη βραχύτητα στα μάτια του αναγνώστη, που όχι μόνο διαπιστώνει ότι στο θέμα αυτό (:στον έρωτα) τίποτα δεν έχει αλλάξει αιώνες τώρα, αλλά και μαντεύει ότι ποτέ δεν πρόκειται τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Ως προς αυτό όμως όλοι συμφωνούν και λένε "ευτυχώς".

Οι ποιητές που συμπεριλαμβάνονται στην Παλατινή Ανθολογία

Η Παλατινή Ανθολογία είναι ένας χώρος στον οποίο, όπως έχει λεχθεί, «αριστουργήματα συντρίβουν αριστουργήματα» και στην οποία πρωταγωνιστούν ελάσσονες και άγνωστοι, στους πολλούς, ποιητές της ελληνιστικής και της πρωτοβυζαντινής εποχής, όπως οι Καλλίμαχος, Ήριννα, Ανύτη,Ασκληπιάδης, Λεωνίδας ο Ταραντίνος,Διοσκορίδης, Αντίπατρος ο Σιδώνιος,Μελέαγρος, Κριναγόρας, Φίλιππος ο Θεσσαλονικεύς, Μάρκος Αργεντάριος, Παλλαδάς, Ρουφίνος, Φιλόδημος, Αγαθίας, Παύλος ο Σιλεντιάριος.

Περιέχει βέβαια και λαμπρά ονόματα, όπως οι Όμηρος, Αίσωπος, Πυθαγόρας, Πιττακός, Αλκαίος, Αρχίλοχος, Μίμνερμος,Σαπφώ, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Ανακρέων αλλά τα επιγράμματά τους και ελάχιστα είναι και ψευδεπίγραφα τα περισσότερα. Το ίδιο ισχύει και για άλλους σημαντικούς ποιητές και συγγραφείς όπως οι Σιμωνίδης ο Κείος (αν και είναι ο πατέρας του επιτύμβιου επιγράμματος), Αισχύλος, Βακχυλίδης, Εμπεδοκλής, Ευριπίδης, Θουκυδίδης, Πλάτων (που εξόρισε τους ποιητές από την Πολιτεία του), Μένανδρος, Θεόκριτος και Λουκιανός^[37] και που οπωσδήποτε η παρουσία τους στην Ανθολογία δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στην άλλη τους πνευματική παραγωγή.

V. 120 Οι ερωτευμένοι δεν ταιριάζει να κοιμούνται

Καὶ νυκτὸς μεσάτης τὸν ἐμὸν κλέψασα σύνευνον

ἦλθον καὶ πυκινῇ τεγγομένη ψακάδι.

τοὔνεκ΄ ἐν ἀπρήκτοισι καθήμεθα κοὐχὶ λαλεῦντες

εὕδομεν͵ ὡς εὕδειν τοῖς φιλέουσι θέμις;

Φιλόδημος

1.Μετάφραση Γ. Καραμανώλη

Ξεγέλασα τον άνδρα μου κι ήρθα μέσα στη νύχτα,

  μούσκεμα από τη δυνατή βροχή.

Ταιριάζει λοιπόν να μένουμε έτσι άπραγοι, αντί να μιλάμε

  και να πλαγιάζουμε μαζί όπως κάνουν οι ερωτευμένοι;

2. Μετάφραση Α. Λεντάκη

Μεσάνυχα και σκαστή απ’ τον σύγκλινό μου

  και μέσ’ τη μεγάλη βροχή ήρθα.

Άπραγοι λοιπόν θα καθόμαστε και δε θα συνομιλούμε

  πλαγιάζοντας, ως πρέπει να πλαγιάζουν εραστές;

3. Μετάφραση Ν. Χουρμουζιάδη

Και στα μεσάνυχτα τον άντρα μου για σένα ξεγελώντας

  έφθασα εδώ κι απ’ τη ραγδαία βροχή πνιγμένη.

Γι’ αυτό καθόμαστε άπραχτοι; γι’ αυτό κοιμόμαστε σιωπώντας,

  λες και στον ύπνο έχουν δικαίωμα οι ερωτευμένοι;

Περισσότερα εδώ