«Κάθε φορά που παίρνω μια φωτογραφία είναι σαν την πρώτη φορά που ένας θησαυρός αποκαλύπτεται, το πρώτο συναίσθημα, είτε πρόκειται για ένα άδειο δωμάτιο είτε για τους μεγαλύτερους θησαυρούς του Βατικανού», τονίζει. Και εάν για τον ίδιο η φωτογραφία αποτελεί ίαση ψυχής, για τον επισκέπτη γίνεται ταξίδι. Ενα ταξίδι στο παρελθόν, σε χώρους και τόπους που ο φακός του καλλιτέχνη μεταμορφώνει. Σαν μια άλλη Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, ο θεατής των φωτογραφιών του Λίστρι πέφτει στη λαγότρυπα και περιπλανιέται σε έναν φανταστικό κόσμο. Εκκλησίες και παλάτσο, μουσεία και βιβλιοθήκες, χώροι και τόποι σε όλο τον κόσμο τού αποκαλύπτονται άδειοι, ακίνητοι, σιωπηλοί αλλά όχι «νεκροί».
Περισσότερα, εδώ:
Περισσότερα, εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου