Γιώργος Παπασάικας «Εικαστικό ταξίδι στον Άθω»

   Την πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής θα παρουσιάσει ο Γιώργος Παπασάικας στο χώρο των εκδόσεων  «Γαβριηλίδης» με έργα μικρών διαστάσεων εμπνευσμένα απο το ταξίδι του στο Άγιο Όρος.

   Άλλοτε απο μακριά και άλλοτε σε πρώτο πλάνο θεματικά στο επίκεντρο οι Μονές, παράδοξα χτισμένες στα πιο απόκρημνα σημεία διακόπτουν τις ούτως ή άλλως απροσδόκητες ενναλαγές του τοπίου , προβάλλουν σαν καθρέπτες φωτός και γίνονται η αφορμή για ζωγραφική περιπλάνηση.

  Μέσα απο διαφορετικά υλικά (λάδι, τέμπερα, ακουαρέλλα) πειραματισμό ζωγραφικών και συνθετικών λύσεων επιχειρείται να διασωθεί με ζωντάνια η ατμόσφαιρα του τόπου και η εντύπωση του ταξιδιού αυτού σε 30 περίπου έργα που θα παρουσιαστούν το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου και ώρα 12:30 στο Poems & Crimes των εκδόσεων Γαβριηλίδης.

Διάρκεια  έκθεσης  από  15.12.18  έως 4.1.19.

Art bar poems&crimes, Αγ. Ειρήνης 17, Μοναστηράκι, 10551 Αθήνα, 210-3228839

"Γάλα Μαγνησίας" του Κώστα Ακρίβου

Την Τρίτη 4/12/2018 παρουσιάσαμε στο αγαπημένο μας βιβλιοπωλείο ο "ΣΠΟΡΟΣ" στην Κηφισιά, το εξαιρετικό βιβλίο του Κώστα Ακρίβου "Γάλα Μαγνησίας". Η κριτικός λογοτεχνίας Βιβή Γεωργαντοπούλου έκανε μια σύντομη αναδρομή στο συνολικό έργο του Ακρίβου κι εγώ ρώτησα για το είδος του νέου βιβλίου καθώς περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, τη σχέση Ιστορίας και Λογοτεχνίας, τη μνήμη, τον χρόνο και τη πρόσληψή τους στην εποχή μας, την  εποχή της μετανεωτερικότητας, καθώς και τη σχέση πραγματικότητας -μυθοπλασίας. Ο συγγραφέας διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο του. 

φωτο: Μαριάννα Μπέγζου, Νότα Χρυσίνα & Κώστας Ακρίβος 

Εκδήλωση απονομής Λογοτεχνικών Βραβείων Literature.gr Phrase of the Year Prize 2017

                        

Εκδήλωση απονομής Λογοτεχνικών Βραβείων

Literature.gr Phrase of the Year Prize 2017

στο πλαίσιο της

«Αθήνα 2018 - Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του δήμου Αθηναίων

την Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018, και ώρα 20:45-23:30 στο 

                                                

Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής «Β&Μ Θεοχαράκη»,                                            

  Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, τκ. 10671 στην Αθήνα

Στο πλαίσιο και με τη στήριξη της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του δήμου Αθηναίων το διαδικτυακό περιοδικό Literature.gr σας προσκαλεί στην εκδήλωση απονομής των λογοτεχνικών βραβείων:

«Literature.gr Λογοτεχνική φράση της χρονιάς 2017»

στους

Έρση Σωτηροπούλου, για το βιβλίο της 

 «Μπορείς», εκδ. Πατάκη

 Διακριθείσα Φράση: «Τέχνη μπορεί να υπάρξει μόνο με την έννοια του κατεπείγοντος τα άλλα είναι φιλολογικές συζητήσεις»

&

Greg Jackson, για το βιβλίο του «Οι Άσωτοι», εκδ. Αντίποδες,                                  

μετάφραση Παναγιώτης Κεχαγιάς

Διακριθείσα Φράση: «Οι άνθρωποι είναι σφαίρες που έχουν φύγει από την κάννη του όπλου»

Χαιρετισμός:                                                                                                                 

          Μιχάλης Μοδινός

Ομιλίες εκ μέρους της διοργάνωσης                                                   «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου»

Εριφύλη Μαρωνίτη & Φοίβος Σακαλής

Ομιλίες εκ μέρους του Literature.gr                                                                               Παναγιώτης Κεχαγιάς, Χριστίνα Λιναρδάκη &  Χρήστος Χρυσόπουλος

Παρουσίαση:                                                                                                                                Ντίνα Σαρακηνού

To Literature.gr θέσπισε το ετήσιο Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο: The Literature.gr Phrase of the Year Prize, τον Δεκέμβριο του 2015, στοχεύοντας στην αναζήτηση τρόπων για την προώθηση της λογοτεχνίας καθώς και την ανάπτυξη, διάδοση και προβολή των ελληνικών γραμμάτων μέσα από το έργο των σύγχρονων Ελλήνων λογοτεχνών αλλά και την γνωριμία του αναγνωστικού κοινού με τη νεωτερική σκέψη των ξένων λογοτεχνών.  

Το πρόγραμμα της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του δήμου Αθηναίων υλοποιείται χάρη στη στήριξη και των δωρητών: Μέγας δωρητής είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Χρυσοί δωρητές είναι το Ίδρυμα Ι. Λάτση και η εταιρία Core Α.Ε. Δωρητές είναι το Ίδρυμα Ωνάση, το Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Έργου (ΚΙΚΠΕ), το Ίδρυμα Α. Κ. Λασκαρίδη και ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Έργων Λόγου (ΟΣΔΕΛ). Πολύτιμοι υποστηρικτές είναι η Aegean Airlines, ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών και η εταιρία Σταθερές Συγκοινωνίες (ΣΤΑΣΥ).   

Λίτου Μάτα "Καρτ ποστάλ"

Τα ταξίδια που έκανες,
Βαρκελώνη, Γρανάδα, Κόρδοβα, Αθήνα, Μαρόκο.
Απ’ όσα κατάλαβα και θυμάμαι,
κράτησες όλη την υδρόγειο
μ’ αμμουδιές, θάλασσες,
γκρεμούς και βράχια στη χούφτα σου.
Μου είπες
και δεν είχα λόγο να μη σε πιστέψω
πως είδες από κοντά
πως προκύπτουν τα θαύματα.
Οι φωτιές που έβγαζαν μ’ ένα φύσημα απ’ το στόμα,
αρλεκίνοι με διαμαντένια δάκρυα
και ασπρόμαυρα χαμόγελα.
Η κοπέλα με τα δύο κεφάλια, τα δύο χέρια
και το ένα όνομα
που ένας νάνος κουτσός από τ' αριστερά
κυνήγαγε ξελιγωμένος
τα τούλια από το πέρασμα της.
Και εσύ,
με πείσμα την παιδική σου αφέλεια
πίεζες τον εαυτό σου να απαντήσει
αν θα μπορούσε να την ερωτευτεί.
Ο κλόουν καβάλα στ’ αστείο ποδήλατο
με τη μονάχη τεράστια ρόδα
και τις πολύχρωμες κορδέλες στο τιμόνι
που σου χάραζαν πορεία.
Ελέφαντες ταξιδευτές
σα δουλοπάροικοι παρελαύνουν,
ντυμένοι με το ίδιο κατακόκκινο
φτηνιάρικο σάλι στη ράχη.
Θυμίζουν μαθητική παρέλαση
και υποσυνείδητα σου τη δίνει.
Δίπλα στα πόδια σου
στη μπροστινή τσέπη από την τσάντα πλάτης σου
ένα κουβάρι παλιόχαρτα, φέιβολάν
εισιτήρια μουσείων,
χάρτες χιλιοπατημένοι
από τσακισμένες προοπτικές,
ανοίγουν ξώφαλτσες λεωφόρους.
Με μπλε στυλό κυκλώνουν τα όνειρά σου,
εκεί που προσπάθησες
να στριμώξεις τις μέρες σου.
Να σε ρωτήσω,
τελικά τα κατάφερες;
Και στο λέω τώρα
γιατί τώρα ξέρω
πως κανείς από όσους γνώρισα
δεν έφυγε πιο μακριά από εσένα.
Κανείς δεν πήγε πιο πέρα από σένα.
Κανείς δε με πήγε πιο πέρα από σένα.
Εσύ μου έδειξες από κοντά,
πως προκύπτουν τα θαύματα.
Εσύ μου ‘μαθες πως
φωνάζουν τα φιλιά όταν πέφτουν.
Είναι η πρώτη και τελευταία φορά που το λέω
και μόνο για απόψε
σου επιτρέπω,
πάρ’ το όπως θες:
Ίσως όπως γέλαγες
και έτρεχες να προλάβεις το τρένο
μπορεί να έπεσα από την τσέπη σου.
Δεν εξηγείται αλλιώς.
Γιατί μόνο η καρτ ποστάλ γύρισε πίσω.
Αυτή που μάλλον τότε
προσπαθούσε να με πείσει να σε ακολουθήσω
σε ένα μέρος που ξέρω
πως για κάποιο λόγο που ποτέ δε θα μάθω
δε θα ‘χω την ευκαιρία να ξαναπάω.
Αυτή με τα ιστορικά κτίριά της,
τον καθεδρικό, τα χαμόσπιτα,
με τις λίγες αναπόφευκτες
εδώ και εκεί
φρικτές πολυκατοικίες,
το ξύλινο γλυπτό
που αν θυμάμαι καλά περπάτησες
απ’άκρη σ’άκρη
κάπου στη Σεβίλλη.

Απόψε και μήνες μετά,
τη σφίγγω στον κόρφο μου
κι απ’ τα παραθυρόφυλλα τα κλειστά
στην απύθμενη χάση
από του δειλινού το γαλάζιο
μέχρι τα κωλόστενα της μικρής μας πόλης,
αριστερά και τέρμα κάτω γωνία
σκάω μετωπική
στον ήδη ραγισμένο σε χιλιάδες κομμάτια
πάτο της καρδιάς μου
προσπαθώντας να σε διακρίνω.
Απόψε, σε ψάχνω όσο ποτέ.
Σε ψάχνω όπως κανείς ποτέ δε σε έψαξε.
Οι σελίδες από το αγαπημένο σου βιβλίο τρενάρουν στα μισά
από την άκρη του κομοδίνου μου,
«Οι νύχτες μου μακριά σου»
ταινία και πραγματικότητα,
το τραγούδι με τα δάχτυλά σου
να κοντοστέκονται στα μαλλιά μου,
ο αφόρητος φόβος σου για το θάνατο
που δεν μπόρεσα να καθησυχάσω,
τα αρχιτεκτονικά σχέδια
του παιδικού σου δωματίου
χαραγμένα νοητά μα εφ’ όρου ζωής
στην αναστροφή της παλάμης μου
και ένα πρώτο απροετοίμαστο φιλί εξαπίνης
απ’ αυτά, που όταν πέφτουν φωνάζουν
μετά την παρολίγον κρίση πανικού μου
τα μυωπικά ορθογώνια γυαλιά σου
με θαμπώνουν
και γλιστράει μια για πάντα
από τον ουρανό και τα μάτια μου
το πυροτέχνημα.
Το κουρασμένο σου χαμόγελο
κουλουριασμένο σε δουλεμένα σεντόνια
πρωινό Κυριακής
αρχές πολύ καλοκαιριού
με τις πρώτες ζέστες,
να βρίσκουν το βέλος και εμένα
γαντζωμένους από το ιδρωμένο σου επτά
που τα άγρυπνα -από τα τόσα θαύματα-
μάτια μου
επίμονα παρακαλούν
να αλλάξουμε θέσεις.
Γιατί στα δικά μου ταξίδια
σε αυτά που δεν προλάβαμε να πούμε
τα μικρά, τα διήμερα
τόσο όσο Κυθήρων-Σικελιανού
-βγαίνεις Αβέρωφ
ανάβεις τσιγάρο
και πάλι πίσω-
αυτό που πάντα με πλήγωνε περισσότερο
ήταν και θα είναι οι δείκτες του ρολογιού σου
που κόβουν βόλτες άσκοπα
αγνοώντας παντελώς
την πραγματική αξία του χρόνου
πάνω στον καρπό σου.

       Καρτ ποστάλ, Φανζίν, Σεπτέμβριος, 2016

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ -ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΠΑΡΟΔΟΣ"

Ο δρόμος του λόγου - τα μυστικά της φιλοσοφίας της Ανατολής

Οι εκδόσεις ΕΚΚΡΕΜΕΣ

και το βιβλιοπωλείο ΣΠΟΡΟΣ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του 

ΑΜΠΟΥ ΜΠΑΚΡ ΙΜΠΝ ΤΟΥΦΑΫΛ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

(ΧΑΫΥ ΙΜΠΝ ΓΙΑΚΖΑΝ Ή ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ)

Ένα φιλοσοφικό μυθογράφημα

Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια: Παύλος Καλλιγάς

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Παύλος Καλλιγάς, ομότ. καθηγητής ΕΚΠΑ, διευθυντής

του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρο Δελφών 

και Νικήτας Σινιόσογλου, συγγραφέας, ερευνητής στο

Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Γιατί η φαντασία εκδικείται τη φυλάκισή της από την επιθυμία μας

Διαβάζω την είδηση για τη δημοπρασία ενός έργου του Rene Magritte (Ρενέ Μαγκρίτ) και συλλογίζομαι πως δεν επιτρέπω στους χρηματιστές να καθορίζουν τι είναι Τέχνη και ποια είναι η αξία της. Μου είναι αδιάφορο αν πωλείται ο Bansky δις, δεν με αφορά καθόλου το έργο του. Με αφορούν περισσότερο τα graffiti στον ηλεκτρικό καθώς είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Με αφορά η σκουπιδόπολη Αθήνα που παλεύει να υπάρξει μέσα σε απίστευτη ασχήμια και όργιο αντιαισθητικής δόμησης, ακόμη και σήμερα. Με αφορά η νέα δημοτική αρχή και τα κριτήρια των συμπολιτών μου στην ανάδειξή της. Με αφορά αυτό το πανηγυράκι που στήθηκε γύρω από την ιστορική μνήμη μας και που αμαυρώνει την Ιστορία, καθώς αλλοιώνει τις συνδηλώσεις της. Με αφορά το γεγονός ότι η λέξη "ελευθερία" καθώς και η λέξη "δημοκρατία" δεν μας συγκινούν περισσότερο από τη λέξη Black Friday σαν η μέρα αυτή να σχετίζεται ναζί μας πολιτισμικά. -Ευτυχώς παραπέμπει στην Ιστορία άλλης ευρωπαϊκής χώρας, που ήταν η πρώτη, στη σύγχρονη εποχή, που είχε βουλή. 

Σήμερα η Ευρώπη καταβροχθίζει την Ιστορία της όπως ο γίγαντας του Goya. Οι εφιάλτες του Blake είναι παρόντες σε έναν κόσμο που λέει όχι στον ορθολογισμό και βουτάει στη φαντασίωση. Η φαντασιακή ταυτότητα καθρεφτίζεται στα ΜΚΔ (Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης) και γιγαντώνεται μέσα από τη γλώσσα. Σήμερα η γλώσσα ψεύδεται- εννοώ η δημόσια γλώσσα, κυρίως πολιτική και δημοσιογραφική, επομένως η Τέχνη που είναι τρίτη απ' αληθείας, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, καλείται να ξεπεράσει τις αρνήσεις και να καταφάσκει με το ψέμα που έγινε η πραγματικότητά μας. Ζούμε στη Dysney (Ντίσνεϊ) που μας έφτιαξαν με τη δική μας συναίνεση όπως πολύ σωστά είχε περιγράψει ο Baudrillard ( Μποντριγιάρ). Η είδηση κρύβεται πίσω από μάσκες κωμωδίας και η Τέχνη δεν μπορεί να εκφράσει το τραγικό παρά μόνο γελοιοποιώντας το. Η επιθυμία είναι άλλη μία φούσκα χειρότερη από την οικονομική που στεγάζει και απορροφά τη φαντασία μας κάνοντάς την στείρα. Τα πάντα πραγματοποιούν ή υπόσχονται να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες μας οι οποίες δεν υπόκεινται στον έλεγχο της λογικής καθώς η λογική δεν υπηρετεί τον Λόγο. Η εικόνα μας είναι διαμεσολαβημένη από τα ΜΚΔ άρα αντεστραμμένη. Είμαστε το είδωλό μας μέσα σε έναν μη χώρο και έναν χρόνο χωρίς αρχή και τέλος. Είμαστε μαριονέτες που επιθυμούν και η φαντασία δεν έχει χώρο να δημιουργήσει. 

[Ίσως να συμπληρώσει κάποιος αυτά που προσπάθησα να μεταφέρω εδώ]