χτυπώ νεκροί
κι’ ανοίξτε μου
να μπω
για να σκουπίσω
μινόρε μανές
Σε
ρυζόχαρτο
αχνό
μολύβι
η
εικόνα σας
φούστα
πλισέ
αέρας
της αβύσσου
ν’ ανεμίζει
τώρα
που
δεν σκιάζουν
φόβου
παιδιά
(θεοί και νόμοι των
ανθρώπων)
καθώς
πέρα απ’ την ύλη
αλαφροπερπατάτε
Ω! σεις – κι’ αυτή η πλημμύρα
η μέσα
μου – ψυχές
έμπλαστρο στο
στήθος
η ανάμνησή
σας μαντεμένιο
(αυτός ο ύπνος
είν’ βαρύς
και φέρνει
ασχημάδα)
αχ! Και να
προβαίνατε
όπως προβαίνει
ο ήλιος
Στείλτε ένα
χελιδόνι κόκκινο
Την πέμπτη
εποχή ν’ αναγγείλει
Ο Ζαχαρίας Σώκος είναι δημοσιογράφος- ποιητής.
