Αλέξιος Μάινας – 5
μικρά ερωτικά
Από τον
κύκλο ποιημάτων της συλλογής:
Το περιεχόμενο του υπόλοιπου (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2011)
ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΝΙΝΓΚΡΑΝΤ
Σαράντα πόντοι από κάτι.
Μια γυναίκα στο
σταθμό των υπεραστικών συρμών
σηκώθηκε απ’ τη σειρά με τις σιδερένιες καρέκλες
και περπάτησε λίγο στο χιονάκι της αποβάθρας προς νότια
πριν σταθεί στο κράσπεδο με παράλληλους
τους μηρούς στο καλσόν
σηκώθηκε απ’ τη σειρά με τις σιδερένιες καρέκλες
και περπάτησε λίγο στο χιονάκι της αποβάθρας προς νότια
πριν σταθεί στο κράσπεδο με παράλληλους
τους μηρούς στο καλσόν
πάνω απ’ τις
μισοθαμμένες ράγες.
Φορούσε ένα πράσινο
κασκόλ που καθρεφτίζαν τα μάτια της
κι έναν υγρόφαιο αέρα με σκούφο
που μεγάλωνε κατά μία έννοια τα πόδια.
Μικρό σουλάτσο με στάση,
σίγουρα χωρίς να βλέπει τι κοίταζε.
Ύστερα ήρθε το τρένο, χτύπησε η καμπάνα,
κατέβηκε ο σταθμάρχης, βγήκαν οι μεθυσμένοι,
άνοιξε η πληγή, τέλειωσε η διάρκεια της εποχής
και ξεκίνησε αυτό που είμαι τώρα όταν επιμένω.
κι έναν υγρόφαιο αέρα με σκούφο
που μεγάλωνε κατά μία έννοια τα πόδια.
Μικρό σουλάτσο με στάση,
σίγουρα χωρίς να βλέπει τι κοίταζε.
Ύστερα ήρθε το τρένο, χτύπησε η καμπάνα,
κατέβηκε ο σταθμάρχης, βγήκαν οι μεθυσμένοι,
άνοιξε η πληγή, τέλειωσε η διάρκεια της εποχής
και ξεκίνησε αυτό που είμαι τώρα όταν επιμένω.
~~..~~
ΤΟΝ ΑΦΗΣΕ
Εκείνος
καθιστός, κλειστός,
αδιαπέραστος.
Εγώ κάπου εκεί,
βαριεστημένος
ή ανήσυχος
κι ανυπόφορα μόνος με
τη ζωή μου.
Ο κόσμος
–δεν είναι μυστικό–
–δεν είναι μυστικό–
κύλησε
στα πλακάκια της κουζίνας
στις τρεις.
στα πλακάκια της κουζίνας
στις τρεις.
Είχα περάσει
να τα πούμε·
τα ’παμε σχεδόν χωρίς να μιλάμε.
να τα πούμε·
τα ’παμε σχεδόν χωρίς να μιλάμε.
Ήπια κάτι,
ακούμπησα όρθιος φειδωλά
στις καρέκλες του.
στις καρέκλες του.
Δεν τον κοίταξα
λέγοντας
– αυτή τη φωτογραφία δεν
– αυτή τη φωτογραφία δεν
τη χρειάζεσαι...
Είναι καλή...
Είναι καλή...
Την παίρνω τώρα.
~~..~~
Η ΙΔΙΑ ΑΝΕΤΗ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Τούφες
αποτυχίας.
Μη σας γελάει ο
χαρωπός καφές κι οι ατάκες του μάγματος
που θα πιει μαζί σας στο Μιλάνο.
Θα σας χαμογελά, θα πέφτει τη Σκάλα,
γιατί αυτά κατακτήθηκαν με το λαρύγγι
που θα πιει μαζί σας στο Μιλάνο.
Θα σας χαμογελά, θα πέφτει τη Σκάλα,
γιατί αυτά κατακτήθηκαν με το λαρύγγι
στις διαδηλώσεις
των συνδικάτων,
και θα σας βλέπει στον άνεμο των θηλυμανών
έξω απ’ τα διαφθορεία
να παίζει πού και πού στα μαλλιά με τις κάμπιες σας.
και θα σας βλέπει στον άνεμο των θηλυμανών
έξω απ’ τα διαφθορεία
να παίζει πού και πού στα μαλλιά με τις κάμπιες σας.
Αλλά μιλάμε για
μήνες.
~~..~~
ΚΑΤΙ ΠΟΥ Η ΖΑΡΑ ΜΠΟΡΚΜΑΝ ΔΕΝ
ΕΙΠΕ ΠΟΤΕ
ΟΤΑΝ Μ’ ΕΠΙΑΝΕ ΣΤΟΝ ΑΓΚΩΝΑ
Στον
πλαστικό πρώτο Μάρτη
(των βάζων).
Τώρα που πιάσαν
οι παγετοί
και τα χόρτα πετρώσαν
σαν λιγνοί πράσινοι χάρακες
και τα πουλιά δε μιλούν
και τα χέρια στα γάντια –
ας ξεχάσουμε
ό,τι δε θα μπορούσε
να ξαναλέγεται κάθε μέρα
σαν να ήταν όντως κάτι καινούργιο.
οι παγετοί
και τα χόρτα πετρώσαν
σαν λιγνοί πράσινοι χάρακες
και τα πουλιά δε μιλούν
και τα χέρια στα γάντια –
ας ξεχάσουμε
ό,τι δε θα μπορούσε
να ξαναλέγεται κάθε μέρα
σαν να ήταν όντως κάτι καινούργιο.
~~..~~
ΤΑ
ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΟΛΕΩΝ
Το
ρήμα της προβολής.
Σε αγάπησα γιατί τότε
υπήρχε το τρένο
που ένωνε το χειμώνα
με τις απόμερες στάσεις.
που ένωνε το χειμώνα
με τις απόμερες στάσεις.
Από τον κύκλο ποιημάτων της συλλογής:
«Το περιεχόμενο του υπόλοιπου»
© Αλέξιος Μάινας (1997-2011)
| |||||||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου